Υποθέσεις και… Ιππο – θέσεις
άρθρο του Σεραφείμ Π. Παναγιωτάκη
Όσοι ήδη διαβάσατε την ανάλυση των «Ιπποδρομιών» για το Σχέδιο Νόμου που προωθεί ήδη η Κυβέρνηση προκειμένου να ρυθμίσει την ευρύτερη αγορά των τυχερών παιχνιδιών, θα παρατηρήσατε πως αμέσως με την εφαρμογή του δίνεται στον ΟΔΙΕ μία μεγάλη «εξουσία»: η δυνατότητα να αποφασίζει το ύψος της γκανιότας (και την όποια αύξησή της) για όλα τα ιπποδρομιακά παιχνίδια. Από τις όποιες «διαθέσεις» δηλαδή του Διοικητικού Συμβουλίου του Οργανισμού και – κυρίως – από την πορεία των εσόδων του θα καθορίζεται στο μέλλον το ποσοστό της γκανιότας στα ιπποδρομιακά παιχνίδια, τα οποία (με βάση το Σχέδιο Νόμου) θα μπορούν να έχουν διαφορετική γκανιότα το καθένα.
Το εγχείρημα εμπεριέχει κάποιους κινδύνους, τους οποίους πρόκειται μαζί να εξετάσουμε. Η αύξηση της γκανιότας αμέσως με την ψήφιση του Νομοσχεδίου πρέπει να θεωρείται κάτι παραπάνω από βέβαιη, λαμβάνοντας υπόψη τη δεινή οικονομική θέση στην οποία έχει περιέλθει εδώ και καιρό ο Οργανισμός. Η προσδοκία της αύξησης των εσόδων του πάντως μέσω μιας τέτοιας ενέργειας μπορεί να αποδειχθεί φρούδα ελπίδα, αν συνεκτιμήσει κάποιος (κατ’ αναλογία πάντα) τι συμβαίνει σήμερα στην ευρύτερη κοινωνία, όπου το κόστος ζωής ανεβαίνει διαρκώς ενώ παράλληλα η αγοραστική δύναμη συρρικνώνεται, με αποτέλεσμα οι πωλήσεις σε όλα τα επίπεδα (και στο τζόγο φυσικά) να σημειώνουν αισθητή κάμψη. Η επιβολή λοιπόν υπέρμετρης γκανιότας από τον ΟΔΙΕ είναι δυνατό να επιφέρει τα αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα. Θα πρέπει να προσθέσω σε αυτό το σημείο πως δεν έχει διευκρινιστεί ακόμα στο Σχέδιο Νόμου αν ισχύει η παράγραφος 2 του άρθρου 10 του Νόμου 3708/2008 (με βάση την οποία οι Υπουργοί Οικονομικών και Πολιτισμού έχουν τη δυνατότητα να ανακαθορίζουν το ύψος των διανεμόμενων ποσοστών), διότι αν εξακολουθεί να ισχύει, πιθανώς να δούμε στο μέλλον τη γκανιότα των ιπποδρομιακών παιχνιδιών σε δυσθεώρητα (για τα σημερινά δεδομένα) ύψη.
Από την άλλη πλευρά, σύμφωνα πάντα με όσα προβλέπονται στο νέο Νομοσχέδιο, μετά την ψήφισή του κάθε αύξηση της γκανιότας θα συμπαρασύρει προς τα πάνω όλα τα έσοδα (από τα ποσοστά) των επαγγελματιών του Μαρκόπουλου, όπως και τα έσοδα του Λογαριασμού επάθλων. Αυτός ίσως θα είναι και ο κυριότερος λόγος (ή η αφορμή, αν προτιμάτε) για την πρώτη «μεγάλη» αύξηση της γκανιότας, προκειμένου δηλαδή να στηριχθούν οικονομικά όλες οι επαγγελματικές τάξεις του Ιπποδρόμου. Με τον όρο «μεγάλη αύξηση» εκτιμώ πως η γκανιότα θα φτάσει (κατά μέσο όρο σε όλα τα παιχνίδια) στο 25,00%.
Ένα ζήτημα που χρήζει ιδιαίτερης προσοχής και αντιμετώπισης είναι η ριζική αναδιαμόρφωση των Γενικών Διατάξεων ούτως ώστε να μη φτάσουμε ποτέ στο σημείο να «πληρώνουν» οι φίλιπποι για κάθε είδος οικονομικής διένεξης ή διαφοράς που μπορεί να προκύψει στο μέλλον. Δεν πρέπει – και δεν μπορεί - με άλλα λόγια η ΦΕΕ για παράδειγμα να αποφασίσει ξαφνικά μείωση των ποσοστών από τα έπαθλα κάποιων επαγγελματικών κλάδων του Μαρκόπουλου (όπως επιχειρήθηκε να γίνει πρόσφατα) και ο ΟΔΙΕ (προκειμένου να μην οδηγηθεί η κατάσταση για άλλη μια φορά σε αδιέξοδο) να αποφασίσει με τη σειρά του αύξηση της γκανιότας (συνεπώς και των ποσοστών των επαγγελματιών) ώστε να εξαλειφθεί η διαφορά.
Ένα άλλο σημείο που χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή είναι η επιλογή του ποσοστού της γκανιότας ανάλογα με το είδος του παιχνιδιού. Αν επικρατήσει η λογική της επιβολής μεγαλύτερης γκανιότας στα εμπορικότερα παιχνίδια τότε αυτό το γεγονός μπορεί να προκαλέσει απίστευτες απώλειες στα συνολικά έσοδα από το ιπποδρομιακό στοίχημα. Χωρίς να είναι απόλυτα συγκρίσιμα τα παραδείγματα, θυμίζω ενδεικτικά την «καθίζηση» όλων των ΣΚΟΡ και των πολύπλοκων παιχνιδιών μόλις αυξήθηκε η τιμή της στήλης τους και επιβλήθηκε η φορολόγηση στα κερδισμένα δελτία (η λογική πάντως του συγκεκριμένου παραδείγματος παραμένει ίδια, με την έννοια ότι το αποτέλεσμα εκείνων των μέτρων ήταν να συρρικνωθεί αισθητά η αγοραστική δύναμη των φιλίππων, γεγονός που αντανακλάται οπωσδήποτε στο συνολικό καθημερινό στοίχημα).
Όπως και να’ χει το πράγμα, χρειάζεται σύνεση και προσοχή σε ο, τι αφορά στις προσφερόμενες αποδόσεις του ιπποδρομιακού στοιχήματος. Ενόψει μάλιστα του επερχόμενου «αδυσώπητου» ανταγωνισμού μέσω του Διαδικτύου (ίσως ακόμα και off-line, με προκαθορισμένα ιπποδρομιακά στοιχήματα, αφού αφήνεται «ανοιχτό παράθυρο» στο νέο Νόμο) θα πρέπει η στρατηγική που θα επιλεχθεί από τον Οργανισμό να βασιστεί σε δύο κεντρικούς άξονες: στην ικανοποίηση των φιλίππων – πελατών του και στην «επικράτηση» του ΟΔΙΕ στον «άτυπο πόλεμο» για τη στοιχηματική «μερίδα του λέοντος», ενός «πολέμου» που πρόκειται να ξεκινήσει σύντομα λόγω της απελευθέρωσης της εγχώριας αγοράς των τυχερών παιχνιδιών.
Σεραφείμ Π. Παναγιωτάκης
