Η «μαύρη ημέρα των Ελληνικών Ιπποδρομιών»
Αν κάποιος έλεγε ποτέ πως την Πρωτοχρονιά στην Ελλάδα δε θα διεξαχθούν ιπποδρομίες (πλην της περίπτωσης να συμβούν ακραία καιρικά φαινόμενα) σίγουρα θα θεωρούσαμε ότι είναι ένα – επιεικώς - κακόγουστο αστείο. Και όμως, φέτος ζούμε το πιο κακόγουστο αστείο στην ιστορία του Ελληνικού Ιπποδρόμου από καταβολής του!
Όλα όσα διαδραματίστηκαν στο Μαρκόπουλο την εβδομάδα που πέρασε θα μπορούσαν πολύ άνετα να αποτελέσουν απόσπασμα σεναρίου από ταινία θρίλερ - επιστημονικής φαντασίας, και μάλιστα πολύ επιτυχημένης! Είδαμε αποφάσεις που πυροδότησαν «εκρήξεις» οργής και αγανάκτησης, απεργιακές κινητοποιήσεις μεσούσης της «χρυσής» εποχής για τον τζόγο γενικά και τον Ιππόδρομο ειδικά, τον ΟΔΙΕ να παρακολουθεί ως παθητικός θεατής τα διαδραματιζόμενα επιλέγοντας τη σιωπή και την αδράνεια, και τους φιλίππους ανήμπορους πλέον να πιστέψουν όλα αυτά που συμβαίνουν.
Από τα 17 μου χρόνια και μέχρι τον περασμένο Ιούλιο (εξαιρώντας 1 ½ χρόνο στρατιωτικής θητείας και 6 περίπου μήνες στο Πανεπιστήμιο στην Πάτρα) εργαζόμουν σε πρακτορείο ιπποδρομιακού στοιχήματος (τα τελευταία 13 χρόνια μάλιστα εργαζόμουν σε έναν «τυχερό» πράκτορα που είχε μόνον την άδεια του ΟΔΙΕ…). Είμαι σχεδόν 37 ετών και είχα συνηθίσει κάθε Πρωτοχρονιά να εργάζομαι, δεν έβγαινα ποτέ για να διασκεδάσω την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς, όπως συνηθίζουν οι περισσότεροι, για να μπορούσα να είμαι συνεπής στις υποχρεώσεις μου την επόμενη ημέρα. Δε με πείραζε όμως καθόλου, διότι η ημέρα της Πρωτοχρονιάς ήταν (και είναι για μένα) ημέρα μεγάλης ιπποδρομιακής γιορτής! Μαζεύονταν θυμάμαι όλοι οι παίκτες από νωρίς για να ανταλλάξουμε ευχές, πληροφορίες (…), παρατηρήσεις για το πρόγραμμα της ημέρας και έτσι η τόσο ξεχωριστή ημέρα κυλούσε για όλους μας ευχάριστα, από την αρχή μέχρι το τέλος, άσχετα αν κερδίζαμε ή αν χάναμε στο παιχνίδι.
Από τότε που άρχισα να εργάζομαι δε θυμάμαι κάποια Πρωτοχρονιά που να την πέρασα στο σπίτι μου. Φέτος μάλιστα που έμεινα χωρίς δουλειά, σκεφτόμουν να πάρω την καλή μου και να πάμε να παρακολουθήσουμε από κοντά κάποιες από τις Πρωτοχρονιάτικες κούρσες. Όταν ήμουν μικρός, ανήμερα την Πρωτοχρονιά με έπαιρνε ο πατέρας μου μαζί του για να χαρώ κι εγώ την ιπποδρομιακή φιέστα, την πανδαισία των χρωμάτων, των ιαχών και των μυρωδιών (φανταστείτε πως και σήμερα ακόμα όταν μυρίσω ευκάλυπτο ανακαλεί η μνήμη μου εικόνες από το Δέλτα Φαλήρου!) και να περάσω μία αξέχαστη Πρωτοχρονιά! Δυστυχώς, η φετινή Πρωτοχρονιά θα είναι αυτή που θα μου μείνει αξέχαστη…
… Όλα μπορώ να τα καταλάβω, σχεδόν όλα μπορώ να τα συγχωρήσω… Αυτό που συμβαίνει πάντως στον Ελληνικό Ιππόδρομο ξεπερνά τις δυνατότητές μου…
Σκεφτόμουν σήμερα να γράψω κάτι ευχάριστο, πανηγυρικό, αντάξιο μιας ημέρας που διεξάγεται ιπποδρομιακή φιέστα προκειμένου να ευχαριστήσω όλους εσάς, τους αναγνώστες των «Ιπποδρομιών»… Δυστυχώς οι συνθήκες δε μου επέτρεψαν να το πράξω και αντ’ αυτού επιχείρησα να αποτυπώσω τα συναισθήματά μου στο σημερινό κείμενο, να σας καταθέσω τη στενοχώρια μου και την απογοήτευσή μου, αφού νοιώθω πως με αυτόν τον τρόπο μοιράζομαι μαζί σας τη θλίψη μου και την οργή μου για τη σημερινή ιπποδρομιακή κατάσταση, πιστεύοντας μάλιστα πως όλοι σας νοιώθετε σήμερα κάπως έτσι.
Για να ζήσω και πάλι λίγο από το «παιδικό μου όνειρο», θα κάτσω το βράδυ στον υπολογιστή μου, θα βάλω ένα ποτό και θα παρακολουθήσω ιπποδρομίες από το παρελθόν, έτσι, για να μου φύγει λίγο ο καημός…
Αντί επιλόγου, θα καταθέσω μία τελευταία σκέψη μου και θα κάνω μία ευχή:
Το χειρότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί σε έναν άνθρωπο στη ζωή του είναι να χάσει την ελπίδα του… Μπορεί όσοι φέρετε ευθύνη – εκούσια ή ακούσια - για τη σημερινή «μαύρη ημέρα των Ελληνικών Ιπποδρομιών» να μου «καταστρέψατε το όνειρο» για σήμερα, αλλά δεν μπορείτε με τίποτα να μου αφαιρέσετε την ελπίδα! Εύχομαι η ελπίδα όλων των φιλίππων σύντομα να πάρει σάρκα και οστά και του χρόνου τέτοια ημέρα να πανηγυρίζουμε όλοι μαζί, στον Ελληνικό Ιππόδρομο «των ονείρων μας»…!
Χρόνια Πολλά και Καλή Χρονιά!
Σεραφείμ Π. Παναγιωτάκης
