Υπάρχουν και άνθρωποι που μοιάζουν με τα άλογα…
άρθρο του Σεραφείμ Π. Παναγιωτάκη
Υπάρχουν άλογα (είναι μάλιστα αρκετές αυτές οι περιπτώσεις παγκοσμίως) από αυτά που καλούμε «γεννημένοι νικητές», που είτε γεννιούνται με κάποια προβλήματα ή τα αποκτούν αυτά αργότερα στη ζωή τους (πχ τραυματισμοί), ξεπερνούν όλες τις δυσκολίες με μεγάλη επιτυχία όταν όλος ο κόσμος τα θεωρεί «ξεγραμμένα», διαπρέποντας στη μετέπειτα αγωνιστική πορεία τους…
Υπάρχουν άλογα που από την πρώτη συμμετοχή τους «δείχνουν την κλάση τους», αποσπούν εντυπωσιακή νίκη στο ντεμπούτο τους κιόλας και γενικά δείχνουν πως το μέλλον τους ανήκει…
Υπάρχουν άλογα τα οποία κόντρα στα προγνωστικά καταφέρνουν το ακατόρθωτο και κάνουν όλο τον κόσμο γύρω τους να απορεί…
... Υπάρχουν και άνθρωποι που μοιάζουν με τα άλογα…
…Οι τελευταίες ημέρες συνετέλεσαν στο να αναθεωρήσω πολλά πράγματα στη ζωή μου και να τη δω με «άλλο μάτι»…
Οι «Ιπποδρομίες» θα συνεχίσουν να υπάρχουν, η δομή και η θεματολογία τους θα προσαρμοστεί ωστόσο στα νέα δεδομένα. Υπάρχουν κάποιες στιγμές στη ζωή του ανθρώπου κατά τις οποίες καλείται να επιλέξει τι είναι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή του… Οι ιπποδρομίες και τα άλογα αποτελούν για μένα κομμάτι της ζωής μου, ένα πολύ μεγάλο και σημαντικό κομμάτι της ζωής μου, αλλά δεν είναι ολόκληρη η ζωή μου. Υπάρχουν πρόσωπα και πράγματα που δεν έχω την πολυτέλεια να τα χάσω για κανένα λόγο. Γι’ αυτό θα πρέπει να επέλθει και η δική μου ισορροπία ώστε να μπορώ να χαίρομαι με ο, τι αγαπάω…
Έφτασα τριάντα εφτά ετών και κάτι για να συνειδητοποιήσω ξεκάθαρα πως υπάρχουν ορισμένα άλογα (τα περισσότερα) γεννημένα για αθλητισμό και κάποια άλλα (λιγότερα και ξεχωριστά) γεννημένα για πρωταθλητισμό. Υπάρχουν τέλος και κάποια πολύ λίγα, σπάνια άλογα, τα οποία είναι τόσο μοναδικά στο είδος τους, λες και γεννήθηκαν για να «γράψουν ιστορία»… Και τη γράφουν…
... Υπάρχουν και άνθρωποι που μοιάζουν με τα άλογα…
Αφιερωμένο στο μικρούλι μου ανιψάκι το οποίο ήρθε στον κόσμο μόλις την περασμένη Παρασκευή, κι ας μην έχουμε γνωριστεί ακόμα, κι ας μην τον έχω δει προς το παρόν… Στο πλασματάκι αυτό που με τη χάρη του Θεού, με τις προσευχές αγαπημένων προσώπων και με τη δική του θέληση για ζωή «έκανε το θαύμα κόντρα σε όλα τα προγνωστικά», έκανε γιατρούς να «παραμιλήσουν» και «πήρε το μέδεν του περίπατο» στην πρώτη κιόλας «συμμετοχή του στους αγώνες»… Γιατί όπως είπαμε, υπάρχουν και άνθρωποι που μοιάζουν με τα άλογα…
Να ζήσεις ανιψάκι μου!
Σεραφείμ Π. Παναγιωτάκης
