Γιατί δεν πρόκειται να βρεθεί στρατηγικός επενδυτής στον ΟΔΙΕ
άρθρο του Σεραφείμ Π. Παναγιωτάκη
Η Κυβέρνηση σε μία από τις πιο πρόσφατες συνεδριάσεις της Διυπουργικής Επιτροπής έλαβε συγκεκριμένες αποφάσεις με στόχο την επιτάχυνση των διαδικασιών του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων και αναδιαρθρώσεων στις ΔΕΚΟ, για την υλοποίηση του οποίου απαιτείται η εξεύρεση χρηματοοικονομικών και νομικών συμβούλων (ενέργεια που πρόκειται να έχει ολοκληρωθεί μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2011) για την αναζήτηση στρατηγικού επενδυτή στον ΟΔΙΕ.
Και ενώ υπάρχει το «τελεσίγραφο» του Οικονομικού Επιτελείου προς όλες τις ζημιογόνες ΔΕΚΟ να επιτύχουν τους στόχους που έχουν τεθεί για την εξυγίανσή τους μέχρι το τέλος Μαρτίου του 2011 (οπότε και θα γίνει επανεκτίμηση και αξιολόγηση των οικονομικών στοιχείων τους) οι ενδείξεις για το πρώτο εννεάμηνο του 2010 είναι απογοητευτικές σε ο, τι αφορά στον ΟΔΙΕ, όπως ήδη οι «Ιπποδρομίες» αποκάλυψαν σε προηγούμενα δημοσιεύματα, ενώ οι αριθμοί είναι αδιάψευστοι μάρτυρες και κάνουν λόγο για καθαρές ζημιές 21.651.191,50 € μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου 2010, σύμφωνα με τα στοιχεία που εξέδωσε το Υπουργείο Οικονομικών. Με μία προσεκτική ματιά στα νούμερα και συνυπολογίζοντας τις «ειδικές συνθήκες» που επικρατούν στον Ιππόδρομο Μαρκοπούλου ένας ουδέτερος παρατηρητής καταλήγει εύκολα στο συμπέρασμα πως η προσπάθεια εξεύρεσης στρατηγικού επενδυτή στον ΟΔΙΕ θα αποβεί μάταια. Ας επιχειρήσουμε μαζί να δούμε το γιατί:
Η οικονομική κατάσταση του ΟΔΙΕ σήμερα δείχνει μία επιχείρηση υπερχρεωμένη, που εξακολουθεί να βγάζει ζημιές στη χρήση της καίτοι έχει επιτύχει μερική περιστολή των λειτουργικών της εξόδων (σας θυμίζω πως για την περίοδο που δημοσιοποιήθηκαν τα οικονομικά στοιχεία του ο Οργανισμός έχει ήδη προβεί σε μείωση κατά 24,00% της συνολικής μισθοδοσίας του) και επομένως δεν πρόκειται να επιτύχει τον κρισιμότερο ίσως στόχο του στο δρόμο προς την εξυγίανση, δηλαδή την ισοσκέλιση εσόδων – εξόδων. Και αν αυτό δεν κατέστη εφικτό υπό την ασφυκτική πίεση του Οικονομικού Επιτελείου και του «άγρυπνου βλέμματος» της τρόικας και του ΔΝΤ, τότε εύκολα αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης πως η σημερινή κατάσταση για τον ΟΔΙΕ είναι μη αναστρέψιμη και συνεπώς είναι και επενδυτικά ασύμφορη. Το θεωρητικό «πλεονέκτημα» του μονοπωλίου θα εξανεμιστεί εντός μικρού χρονικού διαστήματος με την ψήφιση του Νομοσχεδίου για την απελευθέρωση της Διαδικτυακής στοιχηματικής αγοράς και όλοι πλέον αντιλαμβανόμαστε τη «διαρροή» πελατών που θα υποστεί ο Ελληνικός Ιππόδρομος, ειδικότερα σε ο, τι αφορά στις μικρότερες ηλικιακές ομάδες που είναι ιδιαίτερα εξοικειωμένες με την τεχνολογία. Αν κάποιος ήθελε να καταγράψει τα κυριότερα προβλήματα του ΟΔΙΕ και τα μειονεκτήματα μίας ενδεχόμενης επένδυσης σε αυτόν θα μπορούσε να αναφέρει επιγραμματικά τα εξής:
- Τη γενικότερη αδιαφορία της Πολιτείας για τον Ιππόδρομο (με κορυφαίο παράδειγμα την επί έξι μήνες καθυστέρηση τοποθέτησης Διοίκησης, ενώ αξίζει να τονιστεί ιδιαίτερα πως ακόμα και σήμερα που διανύει την κρισιμότερη περίοδο της ιστορίας του, παραμένει δίχως Πρόεδρο, χωρίς να διαφαίνεται προς το παρόν τουλάχιστον κάποια πρόθεση του αρμόδιου Υπουργείου για να αναπληρώσει το κενό στην κεφαλή της Ηγεσίας του).
- Τη διαχρονικά άτολμη Διοίκηση (με ελάχιστες εξαιρέσεις στο απώτερο παρελθόν) που διαθέτει πολύ αργά αντανακλαστικά και διοικεί με «όρους Δημοσίου» (νομίζω πως όλοι αντιλαμβανόμαστε τι ακριβώς σημαίνει αυτό).
- Τις απομακρυσμένες εγκαταστάσεις του ΟΔΙΕ που δεν εξυπηρετούν παρά μικρή μερίδα φιλίππων.
- Το μικρό δίκτυο πωλήσεων του Οργανισμού συγκριτικά με άλλες εταιρίες που δραστηριοποιούνται στο χώρο των τυχερών παιχνιδιών, που σε συνδυασμό με την μηδενική διαφημιστική καμπάνια αποτελούν στοιχεία που προεξοφλούν περαιτέρω μείωση των εσόδων του προσεχώς.
- Τη μικρή πελατεία, με τις προβλέψεις για το μέλλον να δείχνουν μεγαλύτερες πιθανότητες για συρρίκνωση παρά για διεύρυνσή της κυρίως λόγω του επερχόμενου διεθνούς ανταγωνισμού (Διαδικτυακό στοίχημα) με άνισους όρους.
- Τις συσσωρευμένες ζημίες που μέχρι το εννεάμηνο του 2010 έφτασαν τα 146.048.717,57 € σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιοποίησε το Υπουργείο Οικονομικών και τη ζημιογόνα χρήση που εμφανίζει τα τελευταία χρόνια διαρκώς, ακόμα και μετά από σημαντικές περιστολές των λειτουργικών του εξόδων.
- Τη στάση της Πολιτείας που με τις πρόσφατες αποφάσεις της τον έθεσε «εκτός παιχνιδιού» και ουσιαστικά τον τοποθέτησε στο περιθώριο των εξελίξεων, αφού προτίμησε να δώσει αποκλειστικά στον ΟΠΑΠ τη διαχείριση των παιγνιομηχανημάτων («φρουτάκια»), των στοιχηματικών αδειών του Διαδικτύου ενώ φρόντισε παράλληλα να φορολογήσει επιλεκτικά με - σχεδόν - «φωτογραφική διάταξη» τα κερδισμένα δελτία του ιπποδρομιακού στοιχήματος.
- Την πολύ κακή «εικόνα» που έχει η κοινωνία αλλά και οι ίδιοι οι φίλιπποι (!) για το άθλημα, γεγονός που οφείλεται στις εσωτερικές έριδες και διαμάχες μεταξύ των διαφόρων ιπποδρομιακών τάξεων, στη σφοδή αντιπαλότητα των δύο Ιπποδρομιακών Αρχών (ΟΔΙΕ και ΦΕΕ), στην ανυπαρξία λειτουργίας των θεσμών που η ίδια η Πολιτεία έχει θεσπίσει (Τριμελής Επιτροπή επίλυσης ιπποδρομιακών διαφορών), στα φαινόμενα εύρεσης ντοπαρισμένων ίππων (και σε κάποιες περιπτώσεις και αναβατών), στις περιπτώσεις «παικτικών σκηνικών» που λόγω της αδυναμίας ελέγχου «διώχνουν» και τους υπάρχοντες φιλίππους, στην «πολεμική» που αναπτύσσεται κατά καιρούς εις βάρος του Ιπποδρόμου με διάφορα δημοσιεύματα στον Τύπο (αμφιβόλων πάντως κινήτρων).
- Τους Κανόνες και τις Διατάξεις που ισχύουν σήμερα και αποτελούν τροχοπέδη για την εισροή νέων επενδυτών στο χώρο (ιδιοκτήτες ίππων) ενώ ταυτόχρονα δυσκολεύουν την ομαλή ροή τέλεσης των ιπποδρομιών λόγω του αναχρονιστικού τους χαρακτήρα.
- Τη δραστηριότητα της Φιλίππου Ενώσεως της Ελλάδος (ΦΕΕ) με τον τρόπο που αυτή λειτουργεί σήμερα (όπου κατά κοινή ομολογία τα τελευταία χρόνια επιχειρεί – και σε ορισμένες περιπτώσεις το επιτυγχάνει με διάφορες παρεμβάσεις της - να «συν-διοικήσει» τον Ιππόδρομο).
Αυτά είναι τα κυριότερα «αγκάθια» στην προσπάθεια αναζήτησης στρατηγικού επενδυτή στον ΟΔΙΕ. Αν συνυπολογίσουμε τη γενικότερη οικονομική κρίση που πλήττει με ολοένα αυξανόμενο ρυθμό την αγοραστική δύναμη των πολιτών (ήδη παρατηρείται κάμψη του τζίρου των τυχερών παιχνιδιών στη χώρα μας), το ασταθές εγχώριο οικονομικό και επιχειρηματικό περιβάλλον, το διαρκώς μεταβαλλόμενο φορολογικό πλαίσιο για τις επιχειρήσεις που δεν ευνοεί ιδιαίτερα τα επιχειρηματικά σχέδια και τις μεγάλες επενδύσεις, την «προτίμηση» του Κράτους έναντι άλλων εταιριών στις οποίες είναι μέτοχος και οι οποίες δραστηριοποιούνται σε συγγενείς χώρους κάνουν την πιθανότητα εξεύρεσης στρατηγικού επενδυτή να φαντάζει πρακτικά μηδενική.
Το πρόβλημα για τον Ελληνικό Ιππόδρομο ξεκινά από αυτό ακριβώς το σημείο: με δεδομένη την αμετακίνητη πρόθεση της Κυβέρνησης για εξυγίανση όλων των ΔΕΚΟ και την ασφυκτική πίεση της τρόικας και του ΔΝΤ για την επιτάχυνση των διαρθρωτικών αλλαγών, η αδυναμία προσέλκυσης υποψήφιου στρατηγικού επενδυτή θα μεταστρέψει πλέον προς άλλη κατεύθυνση το διακύβευμα για τον ΟΔΙΕ στο 2011.
Αλλά με αυτό το θέμα θα ασχοληθούμε ξεχωριστά.
Σεραφείμ Π. Παναγιωτάκης