Οι «παράπλευρες απώλειες» των κλειστών εγγραφών
άρθρο του Σεραφείμ Π. Παπαναγιωτάκη
Προσφάτως, και σωστά κατά την προσωπική μου εκτίμηση, ανεστάλη ο κατώτατος αριθμός συμμετεχόντων ίππων προκειμένου να διεξαχθεί μία οποιαδήποτε Ελληνική ιπποδρομία (το μέτρο μέχρι πρότινος ίσχυε μόνο για τις κύριες διαδρομές) με τους περιορισμούς βεβαίως που ισχύουν για τις μειώσεις των επάθλων ανάλογα με τους συμμετέχοντες δρόμωνες. Αυτή η άρση του περιορισμού από μόνη της μπορεί να οξύνει περισσότερο το πρόβλημα του Λογαριασμού επάθλων, δεδομένου ότι έχουμε θεσπισμένα έπαθλα ανεξάρτητα του στοιχηματικού όγκου που πραγματοποιεί η ιπποδρομία. Με άλλα λόγια, τα έσοδα υπέρ του Λογαριασμού επάθλων (το 5,00% του ιπποδρομιακού στοιχήματος) σε αποδυναμωμένες ιπποδρομίες δεν θα είναι αρκετό σε πολλές περιπτώσεις για να καλύψει το έπαθλο της συγκεκριμένης ιπποδρομίας.
Η εμπορικότητα (στοιχηματικό όγκος) μίας ιπποδρομίας και το πλήθος των συμμετοχών της δεν αποτελούν γραμμική συνάρτηση κατά την εκτίμησή μου και θα σας παραθέσω ένα απλό παράδειγμα για να γίνει περισσότερο αντιληπτή αυτή η σκέψη:
Σκεφτείτε μία ιπποδρομία 1000μ στην οποία συμμετέχουν μόνον οι ίπποι ΘΩΡΑΞ και ΡΟΛ ΟΝ ΡΙΚΥ (τα ονόματα χρησιμοποιούνται τυχαία, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων). Σκεφτείτε επίσης μία ιπποδρομία 1000μ στην οποία διαγωνίζονται μόνον οι ίπποι ΓΚΑΗ ΜΠΑΤΕΡΣ και ΜΠΡΑΖΙΛ (για τους… παλιούς φιλίππους!). Αμφιβάλλει κάποιος πως η δεύτερη ιπποδρομία θα κάνει ρεκόρ στοιχήματος στο παιχνίδι του γκανιάν και του συνθέτου, με τον συνολικό της τζίρο να ξεπερνά πολλές ιπποδρομίες με μεγαλύτερο αριθμό συμμετοχών;
Συνοπτικά, η θέση μου είναι πως ο τζίρος του ιπποδρομιακού στοιχήματος δεν έχει να κάνει μόνον με την ποσότητα (πλήθος ίππων ανά ιπποδρομία) αλλά και με την ποιότητα των διαδρομών. Προς αυτήν την κατεύθυνση λοιπόν πρέπει να κινηθούμε (ενόψει της κατάρτισης του νέου ετήσιου ιπποδρομιακού προγράμματος 2011) ώστε να προσελκύσουμε τον κόσμο και με το θέαμα που προσλαμβάνεται από τις αμφίρροπες αναμετρήσεις (ένα από τα προβλήματα των τελευταίων ετών είναι και η απουσία «υψηλού θεάματος» στις ιπποδρομίες). Η επαναφορά του handicap μπορεί να συνεισφέρει τα μέγιστα σε αυτήν την προσπάθεια και νομίζουμε πως αξίζει τον κόπο ο συντάκτης του προγράμματος (ΟΔΙΕ) να «τολμήσει» να το πράξει. Ούτως ή άλλως, η σημερινή δομή του προγράμματος δοκιμάστηκε επί μακρόν και η αποτυχία του είναι πλέον γεγονός πανθομολογούμενο.
Σεραφείμ Π. Παναγιωτάκης
