Το τελευταίο διάστημα δημοσιεύσαμε δύο αποφάσεις Ιπποδρομιακών Αρχών από διαφορετικές χώρες, την Γαλλία και τις ΗΠΑ, με διαφορετική «ιπποδρομιακή κουλτούρα» που κινούνται όμως στο ίδιο μήκος κύματος (διαβάστε τα σχετικά δημοσιεύματα στην θεματική ενότητα «Επισκόπηση διεθνούς Τύπου», το ένα δημοσιεύθηκε στις 26-11-2010 και φέρει τίτλο: «Αύξηση επάθλων στην Γαλλία» και το άλλο δημοσιεύθηκε στις 22-11-2010 με τίτλο: «Αύξηση επάθλων στον ιππόδρομο της Santa Annita»). Και στις δύο χώρες αποφασίστηκε να αυξηθούν τα έπαθλα των διαδρομών, χωρίς μάλιστα να ανακοινωθεί αύξηση των εσόδων τους από το στοίχημα (στην Γαλλία ανακοινώθηκε σταθεροποίηση των φετινών εσόδων).
Η λογική στην οποία στηρίζεται το εγχείρημα σε αυτές τις χώρες είναι απλή: μέσω των αυξημένων επάθλων γίνεται προσπάθεια προσέλκυσης νέων ιδιοκτητών και περισσότερων ίππων συνακόλουθα, γεγονός που θα έχει άμεση και τονωτική επίδραση στο ιπποδρομιακό στοίχημα. Όταν τέτοιες κινήσεις γίνονται από προηγμένες ιπποδρομιακά χώρες όπως η Γαλλία και οι ΗΠΑ, οφείλουμε να προσεγγίσουμε κι εμείς ανάλογα το θέμα των επάθλων των διαδρομών, προσαρμόζοντας βεβαίως την δράση μας στην Ελληνική ιπποδρομιακή πραγματικότητα.
Με τα σημερινά δεδομένα, κάθε σκέψη για απευθείας αύξηση των επάθλων στις Ελληνικές ιπποδρομίες φαντάζει ουτοπική. Τα έσοδα από το στοίχημα βαίνουν διαρκώς μειούμενα, με συνέπεια το 5,00% των εσόδων που πηγαίνει υπέρ του Λογαριασμού επάθλων να συρρικνώνεται διαρκώς. Αυτό από μόνο του προασφαλίζει την μελλοντική αδυναμία του Λογαριασμού επάθλων να καταβληθούν στο 100,00% της ονομαστικής αξίας τους τα έπαθλα. Επιπλέον, λόγω της κακής διαχείρισης του Λογαριασμού επάθλων στο παρελθόν, δεν υπάρχει σήμερα η δυνατότητα αύξησής τους, αρκεί να αναφέρουμε πως με σχετικά πρόσφατη απόφαση της ΦΕΕ η καταβολή των επάθλων γίνεται τμηματικά σε 2 δόσεις, γεγονός που καταδεικνύει την οικονομική δυσπραγία από την ιπποδρομιακή δραστηριότητα. Το ερώτημα που τίθεται λοιπόν, είναι «πώς μπορούμε να δώσουμε κάποιου είδους ώθηση στα έπαθλα των διαδρομών με δεδομένη την σημερινή τραγική οικονομική κατάσταση»;
Η πρόταση που θα αναλύσουμε παρακάτω εστιάζεται στην εμπορικότητα των πραγματοποιηθεισών ιπποδρομιών. Η ιδέα της πρότασής μας έχει ως εξής:
Σήμερα, με βάση τα ισχύοντα από τις Γενικές Διατάξεις (αναθεωρημένο άρθρο 23) τα ποσά των επάθλων υφίστανται μειώσεις ανάλογες με το πλήθος των συμμετεχόντων ίππων. Προκειμένου λοιπόν να «προστατευθεί» από δω και πέρα ο Λογαριασμός επάθλων (θα εξηγήσουμε παρακάτω τι εννοούμε) και να δοθούν περισσότερα κίνητρα ώστε να συμπληρώνονται ποιοτικότερες και εμπορικότερες ιπποδρομίες προτείνουμε την αυξομείωση των επάθλων λαμβάνοντας υπόψη μας και εμπορικά – εισπρακτικά κριτήρια.
Παράδειγμα:
Έστω ότι διεξάγεται μία και μόνη ιπποδρομία με αρχική ονομαστική αξία επάθλου τις 10 χιλιάδες €. Αν σε αυτήν την ιπποδρομία συμμετάσχουν 7 ίπποι, το έπαθλο (σύμφωνα με το άρθρο 23 των Γενικών Διατάξεων) θα δεχθεί μείωση της τάξης του 20,00% και θα φτάσει στις 8 χιλιάδες €. Για να μπορέσει λοιπόν να καταβληθεί εξολοκλήρου το έπαθλο από τον Λογαριασμό επάθλων χωρίς να προκληθούν απώλειες, θα πρέπει το 5,00% του τζίρου της ιπποδρομίας αυτής (που πηγαίνει υπέρ του λογαριασμού επάθλων) να ισούται με 8 χιλιάδες €. Δηλαδή, θα πρέπει η κούρσα να κάνει τζίρο 160 χιλιάδες €. Με τα σημερινά δεδομένα, υπάρχουν πολλές ιπποδρομίες με 7 άλογα που κάνουν τζίρο 160 χιλιάδες €;
Σήμερα, στο πρόγραμμα που διεξάγεται σε κάθε ιπποδρομιακή συγκέντρωση, παρατηρείται το φαινόμενο άλλες ιπποδρομίες να είναι αρκετά «εμπορικές», να πραγματοποιούν σημαντικό τζίρο και να υπερκαλύπτουν μέσω των εσόδων τους το έπαθλο της διαδρομής ενώ άλλες με λιγότερο τζίρο επωφελούνται των πρώτων (ή ακόμα και του Λογαριασμού επάθλων, μεγαλώνοντας την «μαύρη τρύπα» του), αφού από μόνες τους είναι «αντι-εμπορικές» και ο κόσμος αποφεύγει να στοιχηματίζει σε αυτές. Πώς μπορούμε να «προστατεύσουμε» τον Λογαριασμό επάθλων από αντι-εμπορικές ιπποδρομίες που τον «βάζουν μέσα» και ταυτόχρονα να δώσουμε κίνητρα στις εμπορικές ιπποδρομίες;
Η απάντηση μετά την ανάλυση που παραθέσαμε είναι μάλλον προφανής: Στις ιπποδρομίες που δεν καταφέρνουν να προσελκύσουν το στοιχηματικό ενδιαφέρον και να συγκεντρώσουν τα ανάλογα έσοδα, η πρόταση είναι να καταβάλλονται στους δικαιούχους (του επάθλου) τα έσοδα της ιπποδρομίας υπέρ του επάθλου (το 5,00% δηλαδή των εσόδων της συγκεκριμένης ιπποδρομίας από το στοίχημα που διεξήχθη σε αυτήν) και τίποτα άλλο (ούτε καν πριμοδοτήσεις, ακόμα κι αν οι όροι της ιπποδρομίας το απαιτούν). Στις ιπποδρομίες αντίθετα που υπερκαλύπτουν από τα έσοδά τους την ονομαστική αξία του διανεμόμενου επάθλου τους (μετά και τις τελικές μειώσεις του επάθλου που προκύπτουν από τον τελικό αριθμό συμμετεχόντων ίππων) και αφήνουν πλεόνασμα, τότε η πρόταση είναι να προστίθεται το 50,00% του πλεονάσματος στο διανεμόμενο έπαθλο κι έτσι να δίνεται μία «έμμεση αύξηση» επάθλου στις εμπορικές ιπποδρομίες.
Με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνονται τα εξής:
1. «Προστατεύουμε» τον Λογαριασμό επάθλων από τις αντι-εμπορικές διαδρομές
2. Δίνουμε κίνητρα για συμπλήρωση και διεξαγωγή περισσότερο εμπορικών ιπποδρομιών
3. Από τις τελευταίες (εμπορικές ιπποδρομίες) μένει πλεόνασμα στον Λογαριασμό επάθλων (το 50,00% από το πλεόνασμα που προκύπτει από την αφαίρεση: 5,00% των εσόδων ιπποδρομίας – ονομαστική αξία επάθλου ιπποδρομίας) για να χρησιμοποιηθεί για πραγματική αύξηση των επάθλων στην επόμενη αγωνιστική περίοδο.
«Ιπποδρομίες»
