Η Ελληνική Ιπποδρομιακή κρίση και το «σπιράλ του θανάτου»
άρθρο του Σεραφείμ Π. Παναγιωτάκη
Κατά καιρούς έχουν γίνει πάμπολλες αναλύσεις γύρω από τα αίτια της φθίνουσας ιπποδρομιακής δραστηριότητας στην Ελλάδα καθώς και για τους τρόπους διεξόδου από την «ιπποδρομιακή εγχώρια κρίση». Πολλές σκέψεις, ιδέες και προτάσεις έχουν κατατεθεί, αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα έχουν ειπωθεί μέχρι σήμερα ενώ από την άλλη ας μην ξεχνάμε ότι – υποτίθεται τουλάχιστον πως – επίκεινται κι «εξελίξεις» σε ο, τι αφορά στη μετάβαση του Ιπποδρόμου σε ιδιωτικά χέρια.
Μέχρι πρότινος είχα την ακλόνητη πεποίθηση πως με κατάλληλο σχεδιασμό, με χρονοδιάγραμμα και – κυρίως – με πολλή αγάπη και ατέλειωτη δουλειά είναι δυνατό να αναστραφεί πλήρως αυτό το δυσμενές κλίμα και σε βάθος χρόνου ο Ιππόδρομος να αποτελεί μία από τις πλέον κερδοφόρες και ταχύτερα αναπτυσσόμενες επιχειρήσεις στη χώρα. Σήμερα, έχω καταλήξει στη θλιβερή διαπίστωση πως οι Ελληνικές Ιπποδρομίες έχουν ήδη εισέλθει σε ένα «σπιράλ θανάτου» και ειλικρινά ομολογώ πως δε θέλω να σκέφτομαι τις συνέπειες στο μέλλον…
Οι λόγοι που με έκαναν να φτάσω σε αυτό το οδυνηρό συμπέρασμα θα αναλυθούν διεξοδικά παρακάτω. Κατ’ αρχάς, θα πρέπει προτού ξεκινήσουμε την ανάλυσή μας να διαχωρίσουμε δύο «οπτικές», δύο διαφορετικές μεθόδους παρατήρησης των συμπτωμάτων της «Ελληνικής ιπποδρομιακής κρίσης»: τη «μικροσκοπική» και τη «μακροσκοπική». Για να γίνει αυτό πιο κατανοητό, ως «μικροσκοπική» παρατήρηση των φαινομένων εννοούμε τη διαχρονική παρατήρηση των οικονομικών μεγεθών του Οργανισμού (ΟΔΙΕ), την πορεία των εσόδων του σε βάθος χρόνου, την επιχειρησιακή όσο κι επιχειρηματική εξέλιξή του και γενικότερα ο, τι αφορά σε αυτή καθαυτή τη λειτουργία του. Με τον όρο «μακροσκοπική» παρατήρηση τώρα, εννοούμε τη μελέτη της θέσης του ΟΔΙΕ ως μίας αυτοτελούς επιχείρησης μέσα στο ευρύτερο οικονομικό – επιχειρηματικό περιβάλλον αλλά και επιπλέον την διεξοδικότερη παρατήρηση της γενικότερης οικονομικο-πολιτικής κατάστασης που επικρατεί στη χώρα και τις προοπτικές που «δείχνουν» οι προβλέψεις για την Ελληνική οικονομία, κάτι που ασφαλώς αντανακλά τόσο στο γενικότερο επιχειρηματικό περιβάλλον στο οποίο δραστηριοποιείται ο ΟΔΙΕ όσο και στους ίδιους τους πολίτες – φιλίππους – πελάτες του.
Προκειμένου να γίνει απόλυτα αντιληπτή αυτή η θέση, φανταστείτε έναν άνθρωπο ο οποίος διαθέτει τις καλύτερες τροφές για την επιβίωσή του, το ανετότερο κατάλυμα διαμονής και γενικότερα ο, τι θεωρείται απαραίτητο για την ήσυχη και πολυτελή διαβίωσή του. Αν σε αυτόν τον άνθρωπο αποστερήσουμε το οξυγόνο, έχει καμία ελπίδα επιβίωσης; Μπορεί να ζήσει σε αυτήν την περίπτωση έστω κι ένα λεπτό, παρότι είχε όλες τις υπόλοιπες προϋποθέσεις για μία άνετη και ήρεμη ζωή; Κάτι αντίστοιχο λοιπόν συμβαίνει σήμερα και με τις Ελληνικές Ιπποδρομίες: ακόμα δηλαδή κι αν εφαρμοστούν όλες εκείνες οι κατάλληλες προϋποθέσεις και γίνουν όλες οι απαραίτητες ενέργειες για την ανάκαμψή τους, η γενικότερη οικονομική δυσπραγία και η διαρκής δραματική συρρίκνωση της αγοραστικής δύναμης των πολιτών (η «απουσία οξυγόνου» δηλαδή εν προκειμένω) είναι ο καθοριστικός παράγοντας που κατά τη γνώμη μου ωθεί το άθλημα των Ιπποδρομιών προς αφανισμό.
Επειδή η «μικροσκοπική» παρατήρηση της Ελληνικής ιπποδρομιακής κρίσης έχει γίνει πολλές φορές – και από πολλούς – κατά καιρούς, εκτιμώ πως δεν είναι σκόπιμο να επαναλαμβανόμαστε. Εξάλλου, οι προτάσεις που έχουν κατατεθεί προ πολλού για την ανάκαμψη των Ελληνικών Ιπποδρομιών είναι ικανές να βγάλουν από το αδιέξοδο και να δώσουν την απαραίτητη «ώθηση», με την απαραίτητη προϋπόθεση φυσικά πως το οικονομικό και επιχειρηματικό περιβάλλον στο οποίο θα εφαρμοστούν αυτές οι αλλαγές είναι υγιές και σταθερό. Επειδή όμως και αυτό έχει εκλείψει σήμερα, γι’ αυτό είναι χρήσιμη η «μακροσκοπική» παρατήρηση της Ελληνικής ιπποδρομιακής κρίσης:
Ξεκινώντας την ανάλυσή μας με μία μικρή ιστορική αναδρομή, θα μπορούσαμε να πούμε πως τα «ειδικά», τα «εσωτερικά» προβλήματα του Ελληνικού Ιπποδρόμου υπήρχαν από τόσο παλιά, σχεδόν θα λέγαμε πως δημιουργήθηκαν από τη σύσταση και λειτουργία του. Θέματα όπως αυτό της αξιοπιστίας των διαδρομών και του ελέγχου τους, του ντόπινγκ, των αναχρονιστικών Γενικών Διατάξεων και Κανόνων, του κακού αγωνιστικού προγράμματος και πολλών άλλων που είναι σε όλους τους φιλίππους γνωστά απασχολούσαν διαχρονικά την ιπποδρομιακή κοινή γνώμη και δημιουργούσαν ανέκαθεν αρνητικές εντυπώσεις σε όλους τους φιλίππους. Παρόλα αυτά όμως, υπήρξαν «χρυσές εποχές» για τον Ελληνικό Ιππόδρομο καίτοι τα φαινόμενα αυτά εξακολουθούσαν και τότε να υφίστανται. Το ερώτημα που τίθεται εύλογα σε αυτό το σημείο: «Πώς συνέβαινε αυτό;», δηλαδή πώς μπορούσε επί τόσα χρόνια ο Ελληνικός Ιππόδρομος να καταφέρνει να «επιβιώνει» κόντρα στη λειτουργία ενός «σαθρού θεσμικού υπόβαθρου» κι εν μέσω αλλεπάλληλων κρουσμάτων σήψης και διαφθοράς, έχει μία και μόνη – κατά τη γνώμη μου – απλή απάντηση: ο Ιππόδρομος άντεξε μέχρι το εκείνο σημείο που η γενικότερη εγχώρια οικονομική κατάσταση του το επέτρεψε…
Τι σημαίνει αυτό; Μα, πολύ απλά, όσο «κυκλοφορούσε χρήμα στην αγορά» (είτε αυτό το ονομάσουμε «μαύρο» ή γενικότερα όσο υπήρχε μία κάποιου επιπέδου οικονομική ευμάρεια των πολιτών) ακόμα και η συνεχιζόμενη κάμψη που παρατηρήθηκε τα τελευταία χρόνια στα έσοδα του ΟΔΙΕ, παρότι «έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου», εν τούτοις δεν ήταν ικανή από μόνη της να επιφέρει το «ολέθριο πλήγμα» στις Ελληνικές Ιπποδρομίες, για αυτό και άντεξαν τόσο. Τη «χαριστική βολή» τελικά ήρθε να δώσει η τραγική οικονομική κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει σήμερα όλοι οι Έλληνες (και δη οι φίλιπποι, που εδώ μας ενδιαφέρουν για την ανάλυσή μας) μαζί με τις υπάρχουσες εγχώριες οικονομικο-πολιτικές συνθήκες που διαμορφώθηκαν και συνεχίζουν να διαμορφώνονται καθημερινά και που δυστυχώς απ’ ο, τι φαίνεται πρόκειται να επηρεάσουν ακόμα περισσότερο αρνητικά την εξέλιξη των πραγμάτων στο μέλλον. Σ’ αυτά βεβαίως θα πρέπει να προσθέσουμε και όλους τους υπόλοιπους καθοριστικούς παράγοντες που συνηγόρησαν άμεσα ή έμμεσα στη δημιουργία ενός «ασφυκτικού κλίματος» για τις Ελληνικές Ιπποδρομίες.
Αυτούς τους παράγοντες, μαζί με την υπόλοιπη «μακροσκοπική» παρατήρηση της Ελληνικής ιπποδρομιακής κρίσης θα τους εξετάσουμε με λεπτομέρειες στο άλλο σημερινό δημοσίευμα των «Ιπποδρομιών» με τίτλο: «Τα βασικά αίτια μιας επερχόμενης καταστροφής...».
Σεραφείμ Π. Παναγιωτάκης
