Υποθέσεις και… Ιππο – θέσεις
άρθρο του Σεραφείμ Π. Παναγιωτάκη
Το κεντρικό στίγμα της μεταβατικής Κυβέρνησης σε ο, τι αφορά στις ενέργειες και τις πρωτοβουλίες που πρόκειται να αναλάβει εστιάζονται κυρίως στην έγκριση της νέας δανειακής σύμβασης της χώρας και στην εκταμίευση των δόσεων από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ως εκ τούτου – χωρίς να εμπλακούμε σε πολιτικές αναλύσεις ή κομματικές τοποθετήσεις – φαίνεται πως κάποιες από τις διαδικασίες που αφορούν στο ευρύτερο Κυβερνητικό έργο μάλλον πιθανότατα θα «βαλτώσουν». Αν μάλιστα κάποιες από αυτές είναι ήδη «βαλτωμένες» από πριν, όπως για παράδειγμα οι αποκρατικοποιήσεις, τότε μπορεί εύκολα κάποιος να συμπεράνει πως τουλάχιστον ο Ελληνικός Ιππόδρομος – για τον οποίον μας ενδιαφέρει εδώ, στην ανάλυσή μας – οδεύει πλέον προς πολύ επικίνδυνα «μονοπάτια».
Και αυτό μπορεί να στηριχτεί όπως είπαμε ήδη με την περιορισμένη διάρκεια του έργου της μεταβατικής Κυβέρνησης, γεγονός που οπωσδήποτε περιορίζει τις κινήσεις της όπως επίσης και το πεδίο δράσης της, προσθέτοντας παράλληλα το γεγονός πως φαίνεται εντελώς απίθανο ο, τι δεν πρόλαβε να υλοποιήσει μία εκλεγμένη Κυβέρνηση επί δύο ολόκληρα χρόνια να μπορέσει να συμβεί σε διάστημα μικρότερο των τεσσάρων μηνών. Αν προσμετρήσει κάποιος και το διάχυτο κλίμα αναξιοπιστίας το οποίο καλλιεργήθηκε συστηματικά κατά της χώρας τα τελευταία εικοσιτετράωρα – ένα γεγονός που λειτουργεί πλήρως αποτρεπτικά στην προσπάθεια προσέλκυσης ξένων επενδυτών – μαζί βεβαίως με τη συρρίκνωση της εγχώριας αγοράς στο σύνολό της και της αγοραστικής δύναμης των πολιτών (συνεπώς και στα τυχερά παιχνίδια), όλα αυτά λοιπόν συνθέτουν χωρίς υπερβολή ένα «εφιαλτικό σενάριο» για την επόμενη ημέρα των Ελληνικών Ιπποδρομιών.
Παρότι οι πιέσεις των εταίρων μας θα ενταθούν με απόλυτη βεβαιότητα προς την κατεύθυνση της επίσπευσης των διαδικασιών για τις αποκρατικοποιήσεις, από την άλλη πλευρά και με δεδομένα όλα όσα προαναφέραμε, ποιος ξένος επενδυτής θα ήταν αυτός που θα «τολμούσε» σήμερα – σε ένα εξαιρετικά ασταθές οικονομικό και πολιτικό περιβάλλον – να προβεί σε μεγάλες και μακροχρόνιες επενδύσεις;
Η δική μου εκτίμηση λοιπόν είναι πως ο ΟΔΙΕ φαίνεται να «χάνει το τρένο» και πως πολύ δύσκολα θα μπορέσει να ξαναβρεί στο μέλλον αγοραστή. Όσο μάλιστα εξακολουθεί να χάνεται κι άλλος πολύτιμος χρόνος, τόσο τα πράγματα θα δυσκολεύουν ολοένα και περισσότερο, θέτοντας δυστυχώς σε άμεσο κίνδυνο ακόμα και την συνέχιση των ιπποδρομιών στην Ελλάδα, τουλάχιστον με την επαγγελματική τους μορφή. Κι αυτό φυσικά αναφέρεται διότι είναι σε μας όλους γνωστό πως η τέλεση των ιπποδρομιών είναι άμεσα συνυφασμένη με το ιπποδρομιακό στοίχημα. Συνεπώς, επειδή – πολύ σύντομα – υπάρχει σοβαρότατο το ενδεχόμενο να τεθεί επί τάπητος θέμα συνέχισης των Ελληνικών ιπποδρομιών (εξαιτίας της ολοένα εντεινόμενης αδυναμίας καταβολής των επάθλων) μπορεί να ζήσουμε την – απευκταία οπωσδήποτε περίπτωση – του «λουκέτου» στο Μαρκόπουλο και του σταματήματος φυσικά των Ιπποδρομιών, με όλες τις τραγικές και ολέθριες συνέπειες που μπορεί να έχει μία τέτοια εξέλιξη. Δε συζητούμε μάλιστα καν την περίπτωση αποπομπής της χώρας από την Ευρωζώνη (γεγονός που φαίνεται πάντως να απομακρύνεται προς το παρόν), διότι σε μία τέτοια περίπτωση τα πράγματα θα ήταν ακόμα πιο «μαύρα» για τις Ελληνικές Ιπποδρομίες.
Συμπερασματικά, η δεινή θέση της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό – αλλά και παγκόσμιο θα λέγαμε – γίγνεσθαι σε συνδυασμό με την «κατάρρευση» της αξιοπιστίας της απέναντι στον ξένο παράγοντα και της πτώσης του βιοτικού επιπέδου των πολιτών στο σύνολό τους (απόρροια της οριζόντιας μείωσης των εισοδημάτων, δηλαδή με άλλα λόγια της συρρίκνωσης της αγοραστικής δύναμης της εγχώριας αγοράς) δείχνουν δυστυχώς να τοποθετούν στο περιθώριο τις εξελίξεις που αφορούν στην πώληση του Ελληνικού Ιπποδρόμου και κάνουν την ελπίδα για την ανάκαμψη των Ελληνικών Ιπποδρομιών να φαντάζει πια ως ένα «όνειρο απατηλό»…
Εύχομαι – αν και δεν το «βλέπω» – να διαψευστώ παταγωδώς…
Σεραφείμ Π. Παναγιωτάκης
