Το προηγούμενο «θέμα της εβδομάδας» είχε καθαρά «επετειακό χαρακτήρα» και αφορούσε στον ένα χρόνο από την εμφάνιση των «Ιπποδρομιών» στο Διαδίκτυο. Επανερχόμαστε λοιπόν αυτήν την εβδομάδα στους «γνώριμους» ρυθμούς μας και μάλιστα σήμερα «φιλοξενούμε» ένα ηχητικό απόσπασμα από τη συνέντευξη που δόθηκε την περασμένη εβδομάδα (τη Δευτέρα 14-11-2011) μετά από την επικράτηση του ίππου Παράδεισος στην ιπποδρομία του ΕπάθλουΧιλιαδούς (ίπποι 5 ετών & άνω κλάση Ε’, ΙΕΕ – απόσταση: 1.200 μέτρα).
Μερικά λόγια για το σημερινό «θέμα της εβδομάδας»:
Στη 2η ιπποδρομία του προγράμματος της Δευτέρας 14-11-2011 τη νίκη κατέκτησε με διαδρομή επικεφαλής ο 5ετής εκτομίας ίππος Παράδεισος, ιδιοκτησίας του κυρίου Μάριου Κουτσομύτη και προπόνησης του κυρίου Άρη Μυκονιάτη που ιππεύτηκε με επιτυχία από το μαθητευόμενο αναβάτη του Παναγιώτη Μαντζουρίδη.
Έπαθλο Χιλιαδούς 2011
Είναι δυστυχώς γεγονός πως με εξαίρεση τις κούρσες αμιγώς μαθητευομένων – όποτε πραγματοποιούνται αυτές εν πάσει περιπτώσει – είναι εξαιρετικά σπάνιο το φαινόμενο να σημειώσει νίκες ένας μαθητευόμενος αναβάτης τα τελευταία χρόνια. Ειδικότερα με τις σημερινές διαμορφωθείσες συνθήκες, όπου η απώλεια πολύ μεγάλου ποσοστού των ιπποδρομιακών συγκεντρώσεων σε σχέση με το απώτερο παρελθόν καθώς και η δραματική μείωση του μέσου αριθμού των διαγωνιζομένων ίππων ανά ιπποδρομία (κάτι που έχει φυσικά ως επίπτωση τη μείωση αντίστοιχα του αριθμού των ιππεύσεων των αναβατών και ειδικότερα των μαθητευόμενων) «περιορίζουν» σε σημαντικό βαθμό τις ευκαιρίες που δίνονται πλέον στους μαθητευόμενους. Αν στα παραπάνω προσθέσουμε τη «διαχρονική υποτίμηση» των δυνατοτήτων τους – κάτι που δεν έχει να κάνει πάντως με συγκεκριμένα πρόσωπα, αλλά με τη γενικότερη αίσθηση της ιπποδρομιακής κοινής γνώμης πως ένας μαθητευόμενος, όσο καλός κι αν είναι, είναι «κατώτερος» από ένα κανονικό αναβάτη – αντιλαμβανόμαστε όλοι πως τα νέα παιδιά που αποφοίτησαν από τη Σχολή Αναβατών αλλά και όλοι οι μαθητευόμενοι αναβάτες συνολικά είναι – χωρίς υπερβολή – «καταδικασμένοι» από τις περιστάσεις και πως ούτε λίγο ούτε πολύ θα πρέπει να ελπίζουν σε κάποιου είδους θαύμα προκειμένου να κατορθώσουν να εξελιχθούν κάποια στιγμή ως αναβάτες και να τους δοθεί η ευκαιρία στη συνέχεια να πραγματοποιήσουν μία αγωνιστική και επαγγελματική καριέρα, έστω και υποτυπωδώς. Η συνέντευξη που παραχώρησε ο κύριος Κουτσομύτης αμέσως μετά από τον τερματισμό της 2ης ιπποδρομίας της Δευτέρας 14-11-2011 και τη νίκη του μαθητευόμενου αναβάτη Παναγιώτη Μαντζουρίδη με τον ίππο Παράδεισο αναδεικνύει αυτό ακριβώς το ζήτημα και θίγει κατά τη γνώμη μας με τον καλύτερο τρόπο το πρόβλημα που επαναλαμβάνουμε πως υφίστατο διαχρονικά – ακόμα και για τα «πολύ μεγάλα» σημερινά ονόματα του χώρου – και που επιδεινώνεται σταθερά ολοένα και περισσότερο, με ολέθριες συνέπειες για το μέλλον των Ελληνικών ιπποδρομιών, αφού χωρίς «νέο αίμα» (είτε αφορά σε επαγγελματίες, είτε σε ιδιοκτήτες ή στους φιλίππους) κανείς δεν μπορεί να ελπίζει σε οτιδήποτε…
Ακολουθεί το ηχητικό απόσπασμα του σημερινού «θέματος της εβδομάδας»:
Το θέμα της εβδομάδας
Οι επισημάνσεις του κυρίου Μάριου Κουτσομύτη μας βρίσκουν απολύτως σύμφωνους και μάλιστα θα πρέπει να υπερτονίσουμε σε αυτό το σημείο το σημαντικό ρόλο που θα μπορούσε να παίξει ο ίδιος προσωπικά ως σημερινός Γραμματέας της Ε.Ι.Δ.Ι.Ε. στην προσπάθεια εξεύρεσης λύσεων τέτοιων που να δίνουν κάποιο «διέξοδο» στο σημερινό «πλήρες αδιέξοδο» που βιώνουν οι μαθητευόμενοι αναβάτες. Με άλλα λόγια, δε φτάνει μόνο να υπάρχει και να λειτουργεί η Σχολή Αναβατών αλλά θα πρέπει παράλληλα να δημιουργηθούν όλες εκείνες οι προϋποθέσεις που θα είναι ικανές να «προσελκύσουν» τους νέους ανθρώπους και να τους φέρουν όσο πιο κοντά στο άθλημα προκειμένου να ασχοληθούν κάποιοι απ΄αυτούς με το επάγγελμα του αναβάτη δρομώνων ίππων και πολύ περισσότερο – λαμβάνοντας υπόψη και τους χαλεπούς οικονομικά καιρούς που διανύουμε – να εξασφαλιστούν όλες οι απαραίτητες συνθήκες για τους ήδη υπάρχοντες μαθητευόμενους αναβάτες ώστε να μπορούν – αν μη τι άλλο – να βρίσκουν «ευκαιρίες» για την ανάδειξή τους και την αγωνιστική τους ωρίμανση, η οποία δεν μπορεί να επέλθει με κανέναν άλλον τρόπο εκτός από την αγωνιστική εμπειρία που αποκομίζουν από τη συμμετοχή τους στις κούρσες. Προς τούτο μάλιστα, εκτιμούμε ως θέμα πρώτης προτεραιότητας για το νέο Δ.Σ. της Φιλίππου Ένωσης την πλήρη αποδοχή της χρήσης μαστιγίου και για τους μαθητευόμενους αναβάτες, ώστε να τους δοθεί πλέον με αυτόν τον τρόπο η δυνατότητα να ιππεύουν περισσότερες φορές και οπωσδήποτε επιτυχέστερα. Συμπερασματικά, το κρίσιμο ζήτημα που έθιξε με άριστο τρόπο ο κύριος Κουτσομύτης είναι πως εκτός από την πάγια και διαρκή ανάγκη για την «τροφοδότηση» του Ιπποδρόμου με νέους επαγγελματίες, παράλληλα θα πρέπει να ληφθεί η απαραίτητη μέριμνα μέσω στοχευμένων παρεμβάσεων ώστε η Σχολή Αναβατών να μην παράγει όπως δυστυχώς συμβαίνει σήμερα απλώς «καταρτισμένους ανέργους», αλλά τους «αστέρες του μέλλοντος» και τους «πρωταθλητές των επόμενων γενεών» για τις Ελληνικές Ιπποδρομίες.
