Υποθέσεις και… Ιππο – θέσεις
άρθρο του Σεραφείμ Π. Παναγιωτάκη
Στην πρόσφατη σύσκεψη του Eurogroup που πραγματοποιήθηκε τις προηγούμενες ώρες οι Ευρωπαίοι εταίροι ζήτησαν από την Ελλάδα συγκεκριμένες δεσμεύσεις οι οποίες θεωρούνται πλέον ως απαραίτητες προϋποθέσεις για την ομαλή συνέχιση του δανεισμού της χώρας. Βαδίζοντας κατά τα πρότυπα της Πορτογαλίας – όπου πριν από λίγο καιρό τα κόμματα εκεί προχώρησαν σε συναίνεση για τη διατήρηση και εφαρμογή του δικού τους Μνημονίου, ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα των δικών τους εθνικών εκλογών – οι αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης θέτουν πλέον ως απαράβατο όρο για την απρόσκοπτη δανειοδότηση της Ελλάδας την έγγραφη – σύμφωνα με τις δημοσιογραφικές πληροφορίες που από χθες αναφέρονται σε όλα τα ρεπορτάζ της σύσκεψης του Eurogroup – την έγγραφη συναίνεση των δύο – εν δυνάμει – κομμάτων εξουσίας της χώρας προκειμένου να διασφαλιστεί και στο μέλλον η υλοποίηση του προγράμματος του Μνημονίου.
Η εξέλιξη αυτή ελλοχεύει μερικούς κινδύνους και μπορεί να επιφέρει ισχυρούς κλυδωνισμούς στο εγχώριο πολιτικό μας σύστημα, στο οποίο θα μπορούσαμε να πούμε πως ήδη σοβεί η αστάθεια και η ρευστότητα, γεγονός που σίγουρα προκαλεί τάσεις αβεβαιότητας τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων. Η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες δεν είναι μακρινό σενάριο, με δεδομένη μάλιστα την εκπεφρασμένη θέση της μείζονος Αντιπολίτευσης περί μη συναίνεσης στην σημερινή εφαρμοζόμενη πολιτική της Κυβέρνησης, η προοπτική αυτή φαντάζει ιδιαίτερα πιθανή στο εγγύς μέλλον. Όπως είναι φυσικό, ένα τέτοιο γεγονός θα μεταθέσει στις καλένδες – για μετά τις εκλογές – σημαντικά θέματα της τρέχουσας πολιτικής επικαιρότητας, όπως είναι και το ζήτημα των αποκρατικοποιήσεων, με συνέπεια η έναρξη της διαδικασίας για την αποκρατικοποίηση του ΟΔΙΕ (που μας ενδιαφέρει συγκεκριμένα στην ανάλυσή μας) να πάρει αναβολή για τους επόμενους μήνες. Με μία πρόχειρη εκτίμηση θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος πως η διενέργεια εκλογών αυτήν την εποχή μπορεί να «σπρώξει» τις διαδικασίες για τις πρώτες αποκρατικοποιήσεις προς τις αρχές – τουλάχιστον – του 2012.
Ένα κρίσιμο ερώτημα που προκύπτει από την παραπάνω ανάλυση είναι τι πρόκειται να συμβεί με τον Ιππόδρομο στην πιθανότητα που καθυστερήσει υπέρμετρα – για τους λόγους που ήδη αναφέραμε – η αναζήτηση για το νέο ιδιοκτήτη. Με δεδομένη τη σαφή και κατηγορηματική οδηγία της τρόικας για συγχωνεύσεις και λουκέτα σε όσες ΔΕΚΟ εξακολουθούν να είναι ζημιογόνες, οι φόβοι για κλείσιμο του ΟΔΙΕ προ της πώλησής του αυξάνονται επικίνδυνα. Λαμβάνοντας υπόψη μάλιστα την ολοένα μεγαλύτερη συρρίκνωση των εσόδων του Οργανισμού το τελευταίο διάστημα, ίσως οι εξελίξεις γύρω από το θέμα να είναι ακόμα πιο σύντομες, ίσως ακόμα και ανεξάρτητες από την «πολιτική περιρρέουσα ατμόσφαιρα» που θα διαμορφωθεί προσεχώς…
Αυτό που μπορούμε να πούμε πάντως με σχετική σιγουριά είναι το «κλείδωμα» της πώλησης του Ιπποδρόμου, κάτι που μπορεί εύκολα να υποστηριχτεί, λόγω του ότι ο ΟΔΙΕ έχει ήδη συμπεριληφθεί στις επιχειρήσεις του Δημοσίου του πρώτου πακέτου αποκρατικοποιήσεων ύψους 50 δις € που έχει εξαγγείλει η Κυβέρνηση, ενώ η Αξιωματική Αντιπολίτευση με τη σειρά της έχει ξεκαθαρίσει τις δικές της προθέσεις σχετικά κάνοντας λόγο και εκείνη για στοχευμένες αποκρατικοποιήσεις. Με άλλα λόγια, ακόμα και με σενάριο πρόωρων εκλογών και ανεξάρτητα από το πολιτικό περιβάλλον που θα διαμορφωθεί αμέσως μετά από αυτές, η μετάβαση του Ιπποδρόμου σε άλλου τύπου ιδιοκτησιακό καθεστώς πρέπει να θεωρείται σίγουρη και δεδομένη. Το μόνο που απομένει πλέον ως ερωτηματικό είναι αν αυτό θα επιτευχθεί με τον Ιππόδρομο κλειστό ή ανοιχτό…
Σεραφείμ Π. Παναγιωτάκης
