Απόψεις: «Να τους φοβάσαι τους γραβατωμένους»...

του Σεραφείμ Π. Παναγιωτάκη

 
Έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που οι Ελληνικές (μαζί με τις αλλοδαπές) ιπποδρομίες σταμάτησαν να προσφέρονται προς στοιχηματισμό, με το εγχώριο ιπποδρομιακό προϊόν να έχει «παγώσει» πλήρως. Ακόμα πιο πολύ χρονικό διάστημα έχει μεσολαβήσει από τότε που ο ΟΠΑΠ κέρδισε τον διαγωνισμό για την εικοσαετή παραχώρηση της άδειας του αμοιβαίου ιπποδρομιακού στοιχήματος. Από τότε και μέχρι σήμερα, η παρατεταμένη «ιπποδρομιακή αδράνεια» διαλύει κυριολεκτικά ο, τι είχε απομείνει από την καταστροφικότατη περίοδο του ΟΔΙΕ των τελευταίων ετών, ενώ οι όποιες ελπίδες για επιτυχημένη «επανεκκίνηση του αθλήματος» ολοένα λιγοστεύουν…
 
Επαγγελματίες και άλογα βρίσκονται κυριολεκτικά «στο μάτι του κυκλώνα». Η οικονομική δυσπραγία των τελευταίων μηνών «απειλεί ευθέως» την ευζωία ανθρώπων και ίππων, τίθεται χωρίς υπερβολή θέμα επιβίωσης. Και αν η νέα εταιρία αποτελεί θυγατρική ενός εύρωστου κολοσσού στον κλάδο των τυχερών παιχνιδιών και δεν αντιμετωπίζει – προς το παρόν – ιδιαίτερα προβλήματα, δεν συμβαίνει το ίδιο με τις επαγγελματικές τάξεις του Ιπποδρόμου, οι οποίες ζουν αποκλειστικά με τα έσοδα από το στοίχημα.

Οι δυσκολίες που θα υπήρχαν πριν την επανέναρξη των Ελληνικών ιπποδρομιών ήταν λίγο έως πολύ αναπόφευκτες και αναμενόμενες. Πολλά οργανωτικά και λειτουργικά ζητήματα που χρειάζεται να επιλυθούν γρήγορα αλλά και αποτελεσματικά, δομές οι οποίες απαιτούν αναδιαμόρφωση, θεσμικό πλαίσιο και κανόνες που «ζητούν» εκσυγχρονισμό. Πολύ λίγα πράγματα έχουν γίνει μέχρι στιγμής προς αυτή την κατεύθυνση, όλοι οι καθ’ ύλην αρμόδιοι Θεσμικοί Φορείς – για άλλη μία φορά – καθυστερούν χαρακτηριστικά…
 

Με τις αλλοδαπές ιπποδρομίες όμως; Εκεί τα πράγματα είναι σαφώς πολύ πιο απλά και απαιτούνται μόνο η επανασύσταση του δικτύου πωλήσεων του ιπποδρομιακού στοιχήματος και η σωστή λειτουργία του ηλεκτρονικού συστήματος διαχείρισης των ιπποδρομιακών παιχνιδιών. Η παράλληλη λοιπόν χρονική καθυστέρηση της επανεκκίνησης διεξαγωγής στοιχήματος επί δύο προϊόντων που προϋποθέτουν διαφορετικά (ποσοτικώς) χαρακτηριστικά – και ως εκ τούτου διαφορετικό απαιτούμενο χρόνο ετοιμότητας – μας οδηγεί αναπόφευκτα στο συμπέρασμα πως όσα γίνονται σήμερα από την νέα στοιχηματική εταιρία δεν έχουν καθόλου «υπόβαθρο» ούτε και προετοιμασία από το παρελθόν, κάτι που - κατά την προσωπική μου άποψη - θεωρείται ανεπίτρεπτο (δεδομένου πως ο διαγωνισμός για το ιπποδρομιακό στοίχημα έχει κερδηθεί από τις Ιπποδρομίες Α.Ε. πολλούς μήνες νωρίτερα και θα μπορούσε στο μεσοδιάστημα να έχουν δημιουργηθεί όλες οι προϋποθέσεις για ταχύτατη έναρξη λειτουργίας). Θέματα όπως για παράδειγμα το τοταλιζατέρ και ο εξοπλισμός των πρακτορείων θα έπρεπε να μελετώνται σοβαρά και να υλοποιούνται αμέσως με την ανακοίνωση των Ιπποδρομιών Α.Ε. από το ΤΑΙΠΕΔ. Φτάσαμε λοιπόν στα μέσα Ιανουαρίου, με όλα τα τρέχοντα ζητήματα «ανοιχτά» και με όλα τα προϋπάρχοντα προβλήματα του χώρου να επιδεινώνονται καθημερινά.

Κάποιοι «παλιοί» αλλά και «νεοεισερχόμενοι» στον χώρο του Ιπποδρόμου, εννοώ αυτούς που κατά κανόνα «φορούν γραβάτα» και τους καμαρώνουμε πολλάκις στις «αναμνηστικές φωτογραφίες» πρέπει να αντιληφθούν – όσο υπάρχει ακόμα καιρός – πως χρειάζεται από όλους σοβαρή και υπεύθυνη δουλειά, γρήγορες και αποτελεσματικές ενέργειες και κυρίως αγάπη για αυτό που κάνουν. Διότι, συγχωρήστε με, αλλά εταιρία που ακόμα δεν έχει στο Διαδίκτυο επίσημη ιστοσελίδα (κάτι το οποίο υποχρεούται να πράξει και από τον ισχύοντα Νόμο) είναι ποτέ δυνατό να παρουσιαστεί έτοιμη επιχειρησιακά; Ιπποδρομιακός Φορέας που αναλαμβάνει «τις τύχες» του στοιχήματος για πρώτη φορά, είναι ποτέ δυνατό να «κρύβεται» από τους πάντες και να μην έχει προβεί ακόμα σε μία Συνέντευξη Τύπου;
 
Όταν εργαζόμουν παλιότερα σε κάποιο πρακτορείο ιπποδρομιακού στοιχήματος, ένας «αλογατάς» και καλός φίλος, μου είπε κάποτε: «Να τους φοβάσαι τους γραβατωμένους που μπαίνουν για πρώτη φορά στο μαγαζί. Είναι αρκετά επικίνδυνοι και μπορεί να σε δαγκώσουν (οικονομικά εννοούσε…)»

Είχε δίκιο, έτσι γινόταν πάντα… Εύχομαι πάντως να μην ισχύσει το ρητό του φίλου στην περίπτωση του Ιπποδρόμου…

Κλείνοντας, θα ήθελα να δανειστώ μία φράση που διάβασα κάπου πρόσφατα και νομίζω πως «ταιριάζει γάντι» στην περίπτωση:

«Ο χώρος αυτός δεν ανακαινίζεται, δεν διορθώνεται. Γκρεμίζεται και ξαναφτιάχνεται.»

Και συμπληρώνω τώρα εγώ:

Στο γκρέμισμα τα πήγαμε περίφημα. Καιρός πια να αρχίσει το χτίσιμο…

Σεραφείμ Π. Παναγιωτάκης