Οι «οδύνες» τελειώνουν, η «ώρα του τοκετού» πλησιάζει…

Οι «οιμωγές» και το όψιμο ενδιαφέρον δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να αναστρέψουν την – προδιαγεγραμμένη πλέον – πορεία των Ελληνικών Ιπποδρομιών

Τι θα πρέπει να περιμένουμε στο αμέσως προσεχές διάστημα

άρθρο του Σεραφείμ Π. Παναγιωτάκη

Έφτασε το… «πλήρωμα του χρόνου»…

Η κατήφεια και η μιζέρια που επικρατούσαν στον Ιππόδρομο Μαρκόπουλου έδωσαν εδώ και μερικές ημέρες τη θέση τους στον φόβο και την αγωνία για το επαπειλούμενο – και κατά την προσωπική μου εκτίμηση, επερχόμενο οσονούπω - κλείσιμο του ΟΔΙΕ, με ο, τι αυτό συνεπάγεται φυσικά για το μέλλον των Ελληνικών Ιπποδρομιών καθώς και όλων όσων ασχολούνται επαγγελματικά με αυτές.

Αυτό που προξενεί πάντως εύλογες απορίες είναι η έντονη απογοήτευση που έχει καταλάβει τους πάντες, λίγο πριν από το «δραματικό φινάλε»… Λες και το «τέλος» ήρθε «ουρανοκατέβατα», απρόσμενα και εντελώς αιφνιδιαστικά… Αν όλες αυτές οι «αντιδράσεις» και οι «ανησυχίες» είχαν εκδηλωθεί την κατάλληλη χρονική στιγμή, πολλά χρόνια νωρίτερα, τα πράγματα σήμερα θα ήταν εντελώς διαφορετικά…

Τα «ιπποδρομιακά εγκλήματα» που συντελέστηκαν για μεγάλο χρονικό διάστημα «κατά συρροή και κατ' εξακολούθηση» και έμειναν παντελώς ατιμώρητα (και σαν να μην έφτανε αυτό, παγιώθηκαν με την πάροδο του χρόνου αρκετές δυσάρεστες καταστάσεις που αποδείχτηκαν εξαιρετικά επώδυνες για το ίδιο το άθλημα, τη φήμη και την αξιοπιστία του) οδήγησαν την κατάσταση στη σημερινή μη αναστρέψιμη εικόνα, με το «λουκέτο» να φαντάζει πια ως η μοναδική λογική επιλογή… Αυτό που σίγουρα δεν «είδαν» έγκαιρα όλοι όσοι φέρουν τις κύριες ευθύνες για την κατάντια ενός – άλλοτε – κραταιού Οργανισμού είναι η «τιμωρία», η Νέμεσις…

Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να διαχωρίσουμε προφανώς εκείνες τις «υγιείς δυνάμεις» του χώρου, που από πολύ νωρίς «φώναζαν» προς κάθε κατεύθυνση για τη διαφαινόμενη καταστροφή, προβληματίστηκαν έντονα, κατέθεσαν προτάσεις, ανέλαβαν πρωτοβουλίες, άσχετα αν αυτές αποδείχτηκαν «λίγες» ή αναποτελεσματικές… Υπάρχουν ωστόσο και ορισμένοι που ακόμα προσεγγίζουν τα αίτια της «ιπποδρομιακής τραγωδίας» με «όρους κωμωδίας», κάνοντας λόγο για… «αυξημένη θνησιμότητα των φιλίππων»…! Εδώ ταιριάζει η λαϊκή ρήση που αναφέρει ότι, «οι έξυπνοι άνθρωποι παραδέχονται τα λάθη τους, οι βλάκες τα αρνούνται και οι πονηροί δικαιολογούνται»… Το ζήτημα πάντως είναι πως – δυστυχώς - μαζί με τα «ξερά» θα καούν και τα «χλωρά»…

Η επόμενη ημέρα του Ελληνικού Ιπποδρόμου

Η τακτική της «διαρροής πληροφοριών» προς τον Τύπο ανέκαθεν αποσκοπούσε στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης, στην προσπάθεια δηλαδή να χαλιναγωγηθεί αυτή και να εμπεδωθούν στη συλλογική συνείδηση μέσω της φημολογίας– κατά κάποιον τρόπο – τα «μέλλοντα γενέσθαι» ως κάτι το αναπόφευκτο και εντελώς φυσιολογικό, αρκεί να ανατρέξει κάποιος στην σύγχρονη – Ελληνική και διεθνή – ιστορία για να διαπιστώσει του λόγου το αληθές…

Τι προκύπτει από την παραπάνω διαπίστωση; Μα, το γεγονός ότι υπάρχει κατά τα φαινόμενα ισχυρή πολιτική βούληση για τον τερματισμό της λειτουργίας του ΟΔΙΕ. Εμφανίστηκε με άλλα λόγια μία «δυναμική τάση» που προωθεί την ιδέα να δοθεί ένα τέλος σε αυτό το «παιχνίδι του παραλόγου»… Και μεταξύ μας, νομίζω πως δε μπορεί κανείς εύκολα να απορρίψει πλήρως μία τέτοια λογική ούτε και να αντιπαραβάλλει αξιόπιστη εναλλακτική λύση, όσο και αν όλοι μας απευχόμαστε αυτή την εξέλιξη…

Ο ΟΔΙΕ θα είχε κλείσει μόνος του από πέρσι, αν απέδιδε τα οφειλόμενα – βάσει Νόμου – στο Δημόσιο από την παρακράτηση φόρου στα κερδισμένα δελτία, θα είχε κηρύξει δηλαδή από τότε στάση πληρωμών προς τρίτους και συνεπώς πτώχευση. Έκτοτε, ο χρόνος απλώς «μετρούσε αντίστροφα», μέχρι να φτάσει η ώρα της «θλιβερής αναγγελίας». Δεν υπάρχει καμία απολύτως έκπληξη για όλα αυτά, παρά μόνο η «ακατανόητη αμετανοησία» ή η «εξαφάνιση από το προσκήνιο» πολλών από τους βασικούς υπεύθυνους για το «τραγικό φινάλε»…

Το κλείσιμο του Ιπποδρόμου είναι πάρα πολύ κοντά, είναι πια θέμα ημερών, δε μου αρέσουν οι προβλέψεις, δε θα μπω στη διαδικασία να «προφητεύσω» την ακριβή ημερομηνία. Αυτό που για χρόνια «φώναζε» σχεδόν σύσσωμος ο Ιπποδρομιακός Τύπος, τώρα πια είναι «ορατό από το φεγγάρι»… Το ζήτημα τώρα είναι, με αυτό πλέον ως δεδομένο (δηλαδή το «λουκέτο» του ΟΔΙΕ) υπάρχουν περιθώρια αντίδρασης; Και αν ναι, ποια είναι αυτά;

Ο «μονόδρομος της συσπείρωσης» και η «έσχατη λύση»

Όλες οι σκέψεις, όλες οι ιδέες και οι προτάσεις, από όπου και αν προέρχονται, είναι πάντοτε καλοδεχούμενες, ακόμα και αν διαθέτουν το «χαρακτήρα του ανέφικτου». Το πρόβλημα σήμερα έγκειται στο γεγονός ότι όλες οι προταθείσες λύσεις «ψάχνουν» να «κινητοποιήσουν» ένα όχημα που έχει «διαλυμένη μηχανή». Αυτό σημαίνει πως οποιαδήποτε εφαρμογή μιας πρότασης δε θα φέρει επ’ ουδενί τα προσδοκώμενα αποτελέσματα, πολύ απλά διότι το «σύστημα», το «πεδίο εφαρμογής» είναι εντελώς σάπιο και σαθρό. Είναι δηλαδή σαν να προσπαθεί να μαζέψει κάποιος νερό με σουρωτήρι. Επομένως, θα πρέπει να εστιάσουμε και να αναζητήσουμε εκείνη την λύση η οποία θα είναι εφικτή και θα μπορέσει να αποτελέσει μία ουσιαστική αντιπρόταση απέναντι σε όλους όσους εισηγούνται σήμερα το κλείσιμο του ΟΔΙΕ. Με άλλα λόγια, το τιτάνιο έργο της ριζικής αναδιαμόρφωσης του Ελληνικού Ιπποδρόμου θα αποτελέσει βασικό αντικείμενο του νέου ιδιοκτήτη του και ο σχεδιασμός των ενεργειών αυτή την στιγμή θα πρέπει να σκοπεύει αποκλειστικά και μόνο στην αναβολή του κλεισίματος του ΟΔΙΕ.

Έχοντας λοιπόν ως «αφετηρία σκέψης» την εκπεφρασμένη πρόθεση της Πολιτείας – μέσω των διαφόρων «διαρροών» και δημοσιευμάτων - να τερματίσει σύντομα την λειτουργία του ΟΔΙΕ, η μοναδική - κατά την προσωπική μου άποψη – πρόταση που μπορεί να αντιπαρατεθεί στην επιλογή του «λουκέτου» είναι η υιοθέτηση για τον Οργανισμό ενός μοντέλου «τύπου Ολυμπιακής», όπου το ένα βράδυ «έκλεισε» και την επόμενη ημέρα το πρωί επαναλειτούργησε με νέο όνομα, απαλλαγμένη από τα βάρη του παρελθόντος. Αυτή η ενέργεια μπορεί να δώσει μία μικρή «παράταση ζωής» στις Ελληνικές Ιπποδρομίες, με την απαραίτητη πάντως προϋπόθεση ότι θα ολοκληρωθεί ταχύτατα η αποκρατικοποίηση του Ιπποδρόμου, αλλιώς όλα θα είναι και πάλι μάταια…

Προκειμένου να υποστηριχτεί σοβαρά μία τέτοια θέση απαιτείται οπωσδήποτε η ομοθυμία του συνόλου των επαγγελματιών καθώς επίσης και των δύο Ιπποδρομιακών Φορέων (ΟΔΙΕ και ΦΕΕ) προκειμένου να ασκηθεί ισχυρή πίεση προς την Πολιτική Ηγεσία, να την «υποχρεώσει» να υπαναχωρήσει από τις θέσεις της και να καθίσει ξανά στο τραπέζι του διαλόγου για να συζητήσει το θέμα από μηδενική βάση. Αν αυτό δεν επιτευχθεί, τότε νομίζω πως από σήμερα κιόλας θα πρέπει να ανοίξει η συζήτηση για την «επόμενη ημέρα» των Ελληνικών Ιπποδρομιών, μετά από την επανέναρξη του Ιπποδρόμου…

Σεραφείμ Π. Παναγιωτάκης