Αγαπητοί φίλοι των «Ιπποδρομιών»,
Μπαίνοντας σε πιο «χαλαρό» και γιορτινό κλίμα ενόψει των Χριστουγέννων, αποφασίσαμε να σας προτείνουμε μία πολύ ενδιαφέρουσα επιλογή για δώρο: ένα βιβλίο.
Όλοι στις Γιορτές δίνουμε και παίρνουμε δώρα. Το βιβλίο λοιπόν αποτελεί μία «πρώτης τάξης ευκαιρία» για τέτοιες περιστάσεις, και, τι καλύτερο για όλους εμάς, αν το θέμα του είναι το άλογο!
Μπαίνοντας σε πιο «χαλαρό» και γιορτινό κλίμα ενόψει των Χριστουγέννων, αποφασίσαμε να σας προτείνουμε μία πολύ ενδιαφέρουσα επιλογή για δώρο: ένα βιβλίο.
Όλοι στις Γιορτές δίνουμε και παίρνουμε δώρα. Το βιβλίο λοιπόν αποτελεί μία «πρώτης τάξης ευκαιρία» για τέτοιες περιστάσεις, και, τι καλύτερο για όλους εμάς, αν το θέμα του είναι το άλογο!
 |
| Φίλιπ Κερ |
Η πρότασή μας λοιπόν αφορά στο μυθιστόρημα του Σκοτσέζου συγγραφέα Φίλιπ Κερ με τον τίτλο: «Τα άλογα του χειμώνα», το οποίο μπορεί να διαβαστεί από μικρούς και μεγάλους. Η ιστορία του βιβλίου διαδραματίζεται στην Ουκρανία κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Σε αυτό το σημείο, ας παραθέσουμε ένα πολύ μικρό απόσπασμα από «Τα άλογα του χειμώνα»:
«…Εκείνο το καλοκαίρι του 1941, το Κρατικό Καταφύγιο της Στέπας της Ουκρανίας εγκαταλείφθηκε. Την ώρα που αναχωρούσε ο γενικός διευθυντής Κράινικ διέταξε τον ηλικιωμένο Μαξίμ, που είχε τη φροντίδα των ζώων του Καταφυγίου, να ακολουθήσει κι εκείνος. «Έρχονται οι Γερμανοί», τόνισε. Όντως ο στρατός τους είχε ξάφνου εισβάλει καταλαμβάνοντας το Κίεβο. Δεν θ’ αργούσαν να κάνουν την εμφάνισή τους και στο Καταφύγιο. «Και πού να πάω;» απόρησε ο Μαξ. «Αυτό είναι δικό σου πρόβλημα, Σύντροφε… Τράβα ανατολικά, προς τις δυνάμεις του στρατού μας. Μα πριν φύγεις, έχω μια σημαντική διαταγή να σου δώσω. Κατευθείαν από την Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος…»
Η επιτροπή διέταζε να θανατωθούν όλα τα ζώα του Καταφυγίου!
«Όλα;»
«Όλα».
«Τι-τις ζέβρες; Τις στρουθοκαμήλους; Τα λάμα;… Και τα άλογα Πρζεβάλσκι;»
«Και τα άλογα».
Η Κεντρική Επιτροπή είχε αποφανθεί πως τα ζώα θα ήταν αρκετά για να τραφεί ένα μικρό γερμανικό στράτευμα. Θόλωσαν τα μάτια του Μαξ· η καρδιά άρχισε να χτυπά άτακτα.
«Μα δεν γίνεται να θανατώσω τα ζώα μας. Μερικά είναι πολύ σπάνια. Τόσο σπάνια, που κάποια είδη ίσως εξαφανιστούν. Συν τοις άλλοις, ορισμένα έχουν γίνει φίλοι μου».
«Συναισθηματικές ανοησίες. Έχουμε πόλεμο, δεν το καταλαβαίνεις;»
Έπειτα, έφυγε φοβερίζοντάς τον πως αν η διαταγή έμενε ανεκτέλεστη, θα καλούσε τη Μυστική Αστυνομία για τα περαιτέρω…»
Ας δούμε και μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία για τα άλογα εκείνα που «πρωταγωνιστούν» στην πλοκή της υπόθεσης. Τα άλογα Πρζεβάλσκι (Przewalski), που οφείλουν το όνομά τους στον Νικολάι Πρζεβάλσκι, Ρώσο γεωγράφο και εξερευνητή, ο οποίος πρώτος περιέγραψε το είδος αυτό το 1881, σε χρόνους παλαιούς, όχι ιστορημένους, πατρίδα τους είχαν τις αχανείς στέπες της κεντρικής Ασίας και συγκεκριμένως της Κίνας και της Μογγολίας. Είναι γνωστά ως «άγρια άλογα της Ασίας» ή «άγρια άλογα της Μογγολίας». Πρόκειται για όντα σπάνια και απειλούμενα, υψηλής νοημοσύνης. Είναι δε τα μοναδικά άλογα στον κόσμο που δεν εξημερώθηκαν ποτέ και ούτε υπήρξαν πρόγονοί τους τα κατοικίδια άλογα, διότι έχουν διαφορετικό αριθμό χρωμοσωμάτων. Το 1945 διαπιστώθηκε ότι τριάντα ένα από αυτά βρίσκονταν στην Ουκρανία, σε συνθήκες αιχμαλωσίας· διασώθηκαν μόνον εννέα, τα οποία διασκορπίστηκαν στους ζωολογικούς κήπους. Εντούτοις αναπαράχθηκαν και, ευτυχώς, έπειτα από συνεργασία μεταξύ της Ζωολογικής Εταιρείας του Λονδίνου και επιστημόνων της Μογγολίας, τα Πρζεβάλσκι επέστρεψαν στη γη των προγόνων τους: στο φυσικό τους περιβάλλον της Μογγολίας, ελεύθερα, να καλπάζουν ευτυχισμένα στο Εθνικό Πάρκο Χουστάν-Νουρού. Αργότερα, ένα παρόμοιο πρόγραμμα υλοποιήθηκε στο Εθνικό Πάρκο Ταχίν-Ταλ, στην Κίνα.
Νομίζουμε πως «Τα άλογα του χειμώνα» θα «ταξιδέψουν» όποιον αναγνώστη επιχειρήσει να «καλπάσει» μαζί τους μέσα από τις σελίδες του βιβλίου!
Όσοι επιθυμούν να δουν περισσότερες λεπτομέρειες για «Τα άλογα του χειμώνα» μπορούν να πατήσουν εδώ και να μεταβούν στην ιστοσελίδα diastixo.gr, να διαβάσουν την κριτική της κυρίας Ελένης Σαραντίτη για το συγκεκριμένο βιβλίο, ενώ στο τέλος του κειμένου όσοι θέλουν μπορούν να κάνουν κλικ στο εικονίδιο και να παραγγείλουν το δικό τους αντίτυπο.
«…Εκείνο το καλοκαίρι του 1941, το Κρατικό Καταφύγιο της Στέπας της Ουκρανίας εγκαταλείφθηκε. Την ώρα που αναχωρούσε ο γενικός διευθυντής Κράινικ διέταξε τον ηλικιωμένο Μαξίμ, που είχε τη φροντίδα των ζώων του Καταφυγίου, να ακολουθήσει κι εκείνος. «Έρχονται οι Γερμανοί», τόνισε. Όντως ο στρατός τους είχε ξάφνου εισβάλει καταλαμβάνοντας το Κίεβο. Δεν θ’ αργούσαν να κάνουν την εμφάνισή τους και στο Καταφύγιο. «Και πού να πάω;» απόρησε ο Μαξ. «Αυτό είναι δικό σου πρόβλημα, Σύντροφε… Τράβα ανατολικά, προς τις δυνάμεις του στρατού μας. Μα πριν φύγεις, έχω μια σημαντική διαταγή να σου δώσω. Κατευθείαν από την Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος…»
Η επιτροπή διέταζε να θανατωθούν όλα τα ζώα του Καταφυγίου!
«Όλα;»
«Όλα».
«Τι-τις ζέβρες; Τις στρουθοκαμήλους; Τα λάμα;… Και τα άλογα Πρζεβάλσκι;»
«Και τα άλογα».
Η Κεντρική Επιτροπή είχε αποφανθεί πως τα ζώα θα ήταν αρκετά για να τραφεί ένα μικρό γερμανικό στράτευμα. Θόλωσαν τα μάτια του Μαξ· η καρδιά άρχισε να χτυπά άτακτα.
«Μα δεν γίνεται να θανατώσω τα ζώα μας. Μερικά είναι πολύ σπάνια. Τόσο σπάνια, που κάποια είδη ίσως εξαφανιστούν. Συν τοις άλλοις, ορισμένα έχουν γίνει φίλοι μου».
«Συναισθηματικές ανοησίες. Έχουμε πόλεμο, δεν το καταλαβαίνεις;»
Έπειτα, έφυγε φοβερίζοντάς τον πως αν η διαταγή έμενε ανεκτέλεστη, θα καλούσε τη Μυστική Αστυνομία για τα περαιτέρω…»
Ας δούμε και μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία για τα άλογα εκείνα που «πρωταγωνιστούν» στην πλοκή της υπόθεσης. Τα άλογα Πρζεβάλσκι (Przewalski), που οφείλουν το όνομά τους στον Νικολάι Πρζεβάλσκι, Ρώσο γεωγράφο και εξερευνητή, ο οποίος πρώτος περιέγραψε το είδος αυτό το 1881, σε χρόνους παλαιούς, όχι ιστορημένους, πατρίδα τους είχαν τις αχανείς στέπες της κεντρικής Ασίας και συγκεκριμένως της Κίνας και της Μογγολίας. Είναι γνωστά ως «άγρια άλογα της Ασίας» ή «άγρια άλογα της Μογγολίας». Πρόκειται για όντα σπάνια και απειλούμενα, υψηλής νοημοσύνης. Είναι δε τα μοναδικά άλογα στον κόσμο που δεν εξημερώθηκαν ποτέ και ούτε υπήρξαν πρόγονοί τους τα κατοικίδια άλογα, διότι έχουν διαφορετικό αριθμό χρωμοσωμάτων. Το 1945 διαπιστώθηκε ότι τριάντα ένα από αυτά βρίσκονταν στην Ουκρανία, σε συνθήκες αιχμαλωσίας· διασώθηκαν μόνον εννέα, τα οποία διασκορπίστηκαν στους ζωολογικούς κήπους. Εντούτοις αναπαράχθηκαν και, ευτυχώς, έπειτα από συνεργασία μεταξύ της Ζωολογικής Εταιρείας του Λονδίνου και επιστημόνων της Μογγολίας, τα Πρζεβάλσκι επέστρεψαν στη γη των προγόνων τους: στο φυσικό τους περιβάλλον της Μογγολίας, ελεύθερα, να καλπάζουν ευτυχισμένα στο Εθνικό Πάρκο Χουστάν-Νουρού. Αργότερα, ένα παρόμοιο πρόγραμμα υλοποιήθηκε στο Εθνικό Πάρκο Ταχίν-Ταλ, στην Κίνα. Νομίζουμε πως «Τα άλογα του χειμώνα» θα «ταξιδέψουν» όποιον αναγνώστη επιχειρήσει να «καλπάσει» μαζί τους μέσα από τις σελίδες του βιβλίου!
Όσοι επιθυμούν να δουν περισσότερες λεπτομέρειες για «Τα άλογα του χειμώνα» μπορούν να πατήσουν εδώ και να μεταβούν στην ιστοσελίδα diastixo.gr, να διαβάσουν την κριτική της κυρίας Ελένης Σαραντίτη για το συγκεκριμένο βιβλίο, ενώ στο τέλος του κειμένου όσοι θέλουν μπορούν να κάνουν κλικ στο εικονίδιο και να παραγγείλουν το δικό τους αντίτυπο.
