Ιπποδρομιακές ειδήσεις σε τίτλους:

«Ιπποδρομίες», ο Ελληνικός ιστοχώρος των ιπποδρομιών, http://ippodromiaka-nea.blogspot.gr/ - email επικοινωνίας: ippodromies@yahoo.gr

Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2015

Απόψεις: «Πάρτε την τύχη του αθλήματος στα χέρια σας»

Ανεξάρτητα από τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες που οφείλονται σε εξω-ιπποδρομιακούς παράγοντες, χρειάζεται άμεσα συντονισμένη δράση από όλους τους θεσμικούς Φορείς, αλλιώς το «πείραμα – Νέος Ιππόδρομος» θα αποτελέσει πολύ σύντομα θλιβερό παρελθόν

Ποιες πρέπει να είναι σε κάθε περίπτωση οι δράσεις και οι πρωτοβουλίες που χρειάζονται να αναληφθούν «εκ των έσω»

του Σεραφείμ Π. Παναγιωτάκη

Η ρευστή πολιτική κατάσταση που επικρατεί στη χώρα συμπαρέσυρε δυστυχώς – για μία ακόμα φορά – και την τύχη του Ιπποδρόμου, ο οποίος εδώ και χρόνια δίνει καθημερινά μία «άνιση μάχη» για να κρατηθεί «στη ζωή»

Ο όρος «άνιση μάχη» έχει να κάνει με δύο παραμέτρους: η πρώτη, αφορά στο τι ακριβώς συμβαίνει τα τελευταία χρόνια «εξω-ιπποδρομιακά» – ας μας επιτραπεί ο όρος –, δηλαδή σε ο, τι διαδραματίζεται αναφορικά με τον Ιππόδρομο από διάφορους Φορείς και θεσμούς που δεν έχουν άμεση σχέση με τον Ιππόδρομο, ή από την Πολιτεία, εκεί δηλαδή όπου η ιπποδρομιακή κοινότητα δεν έχει κανένα – ή ελάχιστο – «λόγο», κατά το κοινώς λεγόμενο, «δεν περνάει το δικό της». Η δεύτερη παράμετρος, αυτή την οποία θα επιχειρήσουμε να αναλύσουμε και να εμβαθύνουμε στην συνέχεια, αφορά στο τι συμβαίνει τα τελευταία χρόνια «ενδοϊπποδρομιακά», δηλαδή ποιες ενέργειες και πρωτοβουλίες έχουν αναληφθεί μέχρι στιγμής από τους διάφορους Ιπποδρομιακούς Φορείς, είτε αυτοί πρόσκεινται στην Ιδιοκτησία, είτε στους επαγγελματίες (Προπονητές και Αναβάτες), είτε στον – μέχρι σήμερα – Φορέα διοργάνωσης του αμοιβαίου ιπποδρομιακού στοιχήματος (ΟΔΙΕ) ή, τέλος, στην Ανώτατη Ιπποδρομιακή Αρχή, τη Φίλιππο Ένωση της Ελλάδος.

Σε ο, τι αφορά στα «εξω-ιπποδρομιακά» επισυμβαίνοντα, λίγα πράγματα θα μπορούσαν να γίνουν προκειμένου να «αλλάξει ο ρους της Ιστορίας» για τις Ελληνικές Ιπποδρομίες. Και αυτό στηρίζεται κατά βάση στο επιχείρημα πως παρόλο που η διαδικασία της εικοσαετούς παραχώρησης της άδειας του ιπποδρομιακού στοιχήματος… «βάδιζε από βεβαιότητα σε βεβαιότητα», ακόμα υπάρχει εκκρεμότητα σχετικά με την επικύρωση της σύμβασης και μία «ανεξήγητη αναμονή»… θυμίζω επιγραμματικά την… «τελειωμένη υπόθεση» της ανάληψης από την PMU, για να ακολουθήσει η… «κούρσα για ένα άλογο» της Intralot, στην συνέχεια την σκυτάλη πήρε ο ΟΠΑΠ μέσω της θυγατρικής του Ιπποδρομίες Α.Ε., η οποία κέρδισε τον διαγωνισμό του ΤΑΙΠΕΔ εδώ και πολύ καιρό, και ενώ όλα έδειχναν από κάποιο σημείο και έπειτα να βαίνουν ομαλά και να αποτελεί… «τυπική διαδικασία», εν τούτοις τίποτα ακόμα δεν έχει τελειώσει…

Όλα τα παραπάνω λοιπόν εκφεύγουν εντελώς από την «σφαίρα επιρροής» των ανθρώπων της ιπποδρομιακής κοινότητας, και πώς αλλιώς θα μπορούσε να συμβαίνει άλλωστε. Το αμιγές διαγωνιστικό κομμάτι της παραχώρησης της άδειας του ιπποδρομιακού στοιχήματος θύμιζε κάτι από… «παρτίδα σκληρού πόκερ», ενώ τα πολιτικά «παιχνίδια» των τελευταίων μηνών «έπαιξαν τον ρόλο τους» με την σειρά τους. Έρμαιο όλων των δυσμενών εξελίξεων, ο Ιππόδρομος εμφανίζεται σήμερα οιονεί «ετοιμοθάνατος ασθενής» που υπομένει καρτερικά τους πόνους της «ανίατης ασθένειάς του» και περιμένει στωικά θα λέγαμε το «τυπικό» τέλος του. Γιατί, αν μιλήσουμε τη «γλώσσα της αλήθειας», ο Ιππόδρομος ζει εδώ και πολύ καιρό «μεταθανάτιες εμπειρίες».

Το ζήτημα που προκύπτει από τα παραπάνω είναι το εξής: γιατί – παρ’ όλες τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες που αναμφίβολα «έσπρωξαν στον όλεθρο» ακόμα περισσότερο τις Ελληνικές Ιπποδρομίες – δεν υπήρξε κάποια ουσιαστική αντίδραση «εκ των έσω»; Γιατί τα πράγματα αφήνονται να οδηγούνται περίπου ανεξέλεγκτα και
όλοι αναμένουν τον «από μηχανής Θεό» που θα επέμβει την ύστατη στιγμή (αλήθεια, ποια είναι τελικά αυτή η ύστατη στιγμή;) για να σώσει το άθλημα από τον διαφαινόμενο πλήρη αφανισμό του; Γιατί άραγε αυτή η «χρόνια σηπτική αδράνεια» εμποδίζει από το να γίνονται τα ελάχιστα δυνατά έτσι ώστε να μπορέσουν οι Ελληνικές Ιπποδρομίες – αυτές, με τα χίλια δυο προβλήματα – να διεξάγονται πια κατά τέτοιον τρόπο ώστε να μην «διασύρουν» έτι περαιτέρω το εγχώριο ιπποδρομιακό προϊόν;

Σε αυτό το σημείο νομίζω πως είναι χρήσιμος ένας πολύ ουσιώδης διαχωρισμός: η οποιαδήποτε κριτική ασκούν διαχρονικά οι «Ιπποδρομίες» αφορά μόνο σε πράξεις και ενέργειες Ηγεσιών και θεσμών και ποτέ επαγγελματιών ή των εργαζομένων του καθημερινού μόχθου, οι οποίοι με την σειρά τους έχουν υποστεί πλήρως όλες τις συνέπειες της παθητικότητας και της αμέλειας των Ιπποδρομιακών Φορέων.

Ιδιοκτήτες, Προπονητές, Αναβάτες, Ιπποκόμοι και πάσης φύσεως εργαζόμενοι κοντά στο άλογο (λιγότεροι οι πρώτοι και περισσότερο όλοι οι υπόλοιποι) έχουν υποστεί τεράστια οικονομική, ψυχολογική και ηθική ζημιά και παρακολουθούν τις όποιες εξελίξεις χωρίς να μπορούν να έχουν την παραμικρή ένδειξη για το «προς τα πού πάει το πράγμα» και πολύ περισσότερο βέβαια αδυνατούν να σχεδιάσουν την «επόμενη ημέρα» για τη δουλειά και την επένδυσή τους, ακόμα δε χειρότερα, για την ίδια τη ζωή τους.

Θα μπορούσε ίσως να αναρωτηθεί κάποιος, «και τι θα μπορούσε να γίνει που δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα»; Η απάντηση είναι πολύ απλή και μονολεκτική: «Πολλά». Ναι, πολλά θα μπορούσαν να έχουν γίνει – ακόμα μπορούν να γίνουν – όμως για κάποιον ανεξήγητο σε μένα λόγο, τίποτα δεν «κινείται» εντός του Ιπποδρόμου και η λύση αναμένεται «μονότονα» από άλλους εξωγενείς παράγοντες. Ας δούμε όμως πολύ συνοπτικά τι θα μπορούσε να είχε συμβεί, τι θα έπρεπε κατά την άποψή μου να είχε πράξει κάθε Ιπποδρομιακός Φορέας, για το συμφέρον των Ελληνικών Ιπποδρομιών και την προάσπιση του εγχώριου ιπποδρομιακού προϊόντος:

Η πρώτη παρατήρηση που θα είχα να κάνω πριν την εξειδίκευση των δράσεων αφορά στον γενικότερο «τρόπο σκέψης» που θα έπρεπε κατά τη γνώμη μου να διακατέχει σύσσωμη την ιπποδρομιακή οικογένεια, και που δεν είναι άλλος από τον εξής: ο, τι και αν πρόκειται να συμβεί, οποιοσδήποτε και αν αναλάβει τις τύχες του ιπποδρομιακού στοιχήματος τώρα ή στο μέλλον, αυτό που πρέπει πάντοτε να επιδιώκεται από όλους είναι η «εκ των έσω» αέναη προσπάθεια για αναβάθμιση των Ελληνικών Ιπποδρομιών. Αναβάθμιση ποιοτική και ποσοτική, που θα «απαντά» με τον καλύτερο τρόπο στις «προκλήσεις των καιρών» και θα εξασφαλίζει τη βιωσιμότητα του αθλήματος στο διηνεκές.

Πώς θα γίνει αυτό; Με πολλούς και διάφορους τρόπους. Για παράδειγμα, είναι τόσο πολύ δύσκολο να εκσυγχρονιστούν οι Γενικές Διατάξεις και ο Κώδικας Ιπποδρομιών από τη Φίλιππο Ένωση; «Κοστίζει» πολύ κάτι τέτοιο; Είναι πολύ δύσκολο να ξεκινήσουν άμεσα οι διαδικασίες για την εισαγωγή των Ελληνικών Ιπποδρομιών στο διεθνές σύστημα Pattern Races, με την πλειοψηφία των ιπποδρομιών να είναι τότε πια με όρους handicap, γεγονός που θα προσέδιδε περισσότερο αγωνιστικό και στοιχηματικό ενδιαφέρον και θα τόνωνε – σε ένα βαθμό – την αξιοπιστία των διαδρομών; Είναι πολύ δύσκολο για την Ιδιοκτησία να προβεί σε συνεργασία με τους Προπονητές (οι οποίοι βάσει της διαδικασίας «έχουν λόγο») στην πρόταση ενός συγκροτημένου προγράμματος ιπποδρομιών εντελώς διαφορετικού από το σημερινό, για μην παρατηρείται το φαινόμενο στην πλειοψηφία των αναμετρήσεων να συμμετέχουν σχεδόν ολοκληρωτικά «συγγενικοί» ίπποι; Είναι τόσο πολύ δύσκολο πια να διαπραγματευτούν όλοι μαζί από κοινού (ΦΕΕ, Ιδιοκτησία και επαγγελματίες) για μία «κλιμακωτή» διεξαγωγή των Ελληνικών, μία «παραλλαγή» ας το πούμε έτσι από το όριο των τριακοσίων ίππων που έχει τεθεί ως όρος για τη διεξαγωγή Ελληνικών Ιπποδρομιών μετά την ανάληψη από τον ΟΠΑΠ; Γιατί το λέω αυτό το τελευταίο; Αν δεν έχω κάνει κάποιο λάθος στο μέτρημα, αν αυτή την στιγμή εκδοθεί ο Ισοζυγισμός από τη Φίλιππο Ένωση, ο συνολικός αριθμός των εν ενεργεία ίππων του Μαρκόπουλου («στα χαρτιά» πάντα, διότι στην πραγματικότητα τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα…) είναι κάτω από το όριο των τριακοσίων ίππων που έχει τεθεί ως όρος για την συνέχιση των Ελληνικών Ιπποδρομιών, και αν δεν είναι ακόμα, θα είναι εξαιρετικά σύντομα. Σήμερα, ο Ιππόδρομος μέσα στην γενική «γκίνια» του, έχει κυριολεκτικά «μεγάλη εύνοια», δεδομένου ότι αν είχε ολοκληρωθεί η επικύρωση του διαγωνισμού και είχε αναλάβει πλέον ο ΟΠΑΠ, οι Ελληνικές Ιπποδρομίες θα έπρεπε να σταματούσαν με την περίφημη «ρήτρα» των τριακοσίων ίππων. Ασφαλώς εδώ τίθεται ένα άλλο τεράστιο ζήτημα, ηθικής τάξης: με τον ΟΠΑΠ «στο τιμόνι», οι Ελληνικές Ιπποδρομίες δεν θα μπορούσαν να διεξαχθούν με λιγότερους από τριακόσιους ίππους, ενώ με τον ΟΔΙΕ «όλα είναι καλά και άγια»; Μα, εδώ υποτίθεται πως τον όρο αυτό τον έχει αποδεχθεί το Δημόσιο προκειμένου να ολοκληρωθεί η παραχώρηση της άδειας του ιπποδρομιακού στοιχήματος, επομένως, η ίδια η Πολιτεία έρχεται για να παραδεχτεί πως υπάρχει
«θέμα», υπάρχει «πρόβλημα» με τα σημερινά δεδομένα… Έχει πάρει θέση κάποιος Ιπποδρομιακός Φορέας για το θέμα; Είναι πολύ δύσκολο να αντιπροταθεί όπως προείπαμε μία «κλιμακωτή» διεξαγωγή των Ελληνικών Ιπποδρομιών και να απαλειφθεί πλήρως αυτή η ρήτρα των τριακοσίων ίππων; Θα μπορούσε ας πούμε, για παράδειγμα, να αντιπροταθεί μία Ελληνική συγκέντρωση ανά δεκαπενθήμερο (ειρήσθω εν παρόδω, κατά κεί «οδεύει το πράγμα ολοταχώς»…) ή και περισσότερο, όσο χρειάζεται εν πάσει περιπτώσει, εφόσον ο συνολικός αριθμός των δρομώνων ίππων του Μαρκόπουλου θα βρίσκεται κάτω από τους τριακόσιους και με την απαραίτητη προϋπόθεση πως θα πληρούνται όλοι οι όροι επιτυχούς συμπλήρωσης των διαδρομών, αλλά σε καμία περίπτωση να μην σταματούν οι Ελληνικές κούρσες, ενώ από την άλλη, αν ικανοποιείται η προϋπόθεση των τριακοσίων και πλέον ίππων, τότε τα πράγματα να ομαλοποιούνται πλήρως, μέχρις ότου να φθάσει κάποτε να διεξάγονται τρεις – ίσως και περισσότερες – Ελληνικές συγκεντρώσεις την εβδομάδα (κάτι τέτοιο θέλει χρόνια βέβαια για να συμβεί και απαιτεί σοβαρό σχεδιασμό και πολλή δουλειά, όμως αυτός ας είναι αντικειμενικά ο στόχος όλων). Είναι πολύ δύσκολο;

Είναι πολύ δύσκολο οι επαγγελματίες του χώρου στο σύνολό τους (Προπονητές, Αναβάτες) να προσπαθούν περισσότερο να μην «δίνουν αφορμές» για δυσμενή σχόλια και συζητήσεις (αντιφατικές επιδόσεις, ανεπαρκείς ή επιλήψιμες ιππεύσεις κλπ) έτσι ώστε να σταματήσει – όσο πια είναι εφικτό κάτι τέτοιο – η «αιμορραγία» της μαζικής φυγής των φιλίππων; Είναι δύσκολο ο ΟΔΙΕ να διαθέσει ένα μικρό ποσό ώστε να επανέλθει η τηλεοπτική εικόνα μέσω Διαδικτύου στα σπίτια όλης της Ελλάδας;

Πολλά ακόμα θα μπορούσαν να γραφούν και να ειπωθούν, το ζήτημα είναι ένα: για όλα αυτά τα παραπάνω, μήπως θα πρέπει να έρθει κάποιος «απ’ έξω» προκειμένου να γίνουν; Χρειάζεται μήπως κάποια «άνωθεν παρέμβαση» προκειμένου να ξεκινήσει η προσπάθεια για την υλοποίηση όλων αυτών των – αυτονόητων – ενεργειών, όλες μηδενικού κόστους; Το μόνο που απαιτείται, είναι στιβαρές Ηγεσίες, ομαδική βούληση, αρμονική – κατά το δυνατό – συνεργασία σε όλα τα επίπεδα, αρραγές «εσωτερικό μέτωπο». Υπάρχουν σήμερα όλα αυτά; Αν όχι, τότε σε τι θα μπορούσε αλήθεια να προσβλέπει κάποιος; Ίσως μόνο σε ένα θαύμα. Αλλά και ένα θαύμα από μόνο του δεν νομίζω πως θα μπορούσε να ανατρέψει την σημερινή τραγική από κάθε άποψη κατάσταση. Για αυτό λοιπόν, όσο πια υπάρχει(;) ακόμα καιρός, κάνω έκκληση στις Ηγεσίες όλων των Ιπποδρομιακών Φορέων του Μαρκόπουλου για περισυλλογή και δράση. Ο καιρός των «νεοεισερχόμενων σωτήρων» έχει πια παρέλθει ανεπιστρεπτί, τουλάχιστον για τον Ιππόδρομο. Όσο αυτό είναι εφικτό, παρακαλώ πολύ, «πάρτε την τύχη του αθλήματος στα χέρια σας» και ποτέ να μην εφησυχάζετε…


Σεραφείμ Π. Παναγιωτάκης

Ιπποδρομίες Α.Ε. - επίσημη ιστοσελίδα

ImagesTime.com - Free Images Hosting

Ο καιρός ΤΩΡΑ (Μαρκόπουλο)

Οι «Ιπποδρομίες» στο YouTube

ImagesTime.com - Free Images Hosting

Οι «Ιπποδρομίες» στο Facebook

Αρχείο δημοσιευμάτων «Ιπποδρομιών»