Ο Οκτώβριος
είναι ίσως ο πιο κρίσιμος μήνας που θα δείξει σε μεγάλο βαθμό κατά πόσο
υπάρχουν ελπίδες διατήρησης των Ελληνικών Ιπποδρομιών
Χωρίς ικανό
αριθμό ζωικού δυναμικού «μπαίνει λουκέτο εκ των έσω» για το άθλημα – Τώρα είναι
η ώρα για μαζικές αγορές ίππων
του Σεραφείμ
Π. Παναγιωτάκη
Κρίσιμη στιγμή
για «γενναίες» αποφάσεις της Ιδιοκτησίας
Μετά τις τελευταίες
εξελίξεις που αφορούν στην αποκρατικοποίηση του ιπποδρομιακού στοιχήματος και
την παράταση λειτουργίας του ΟΔΙΕ μέχρι τα τέλη Μαρτίου, οι Ελληνικές Ιπποδρομίες
δεν είναι υπερβολή να πούμε πως πήραν μία «παράταση ζωής». Αρκούν όμως τα παραπάνω;
Ή μήπως χρειάζονται και άλλες ενέργειες που να τις διασφαλίζουν;
Οι Ελληνικές
Ιπποδρομίες όπως διεξάγονται στις μέρες μας καταδεικνύουν το μέγεθος της συρρίκνωσης
του ζωικού δυναμικού, γεγονός που έφερε ως αποτέλεσμα την απαξίωση του αθλήματος
από τους φιλίππους, εξαιτίας μεταξύ των
άλλων και του κακού αγωνιστικού προγράμματος. Από τα εγχώρια προγράμματα των εννέα ή δέκα ιπποδρομιών τρεις φορές
την εβδομάδα (πολλές φορές μάλιστα και με εμβόλιμες συγκεντρώσεις) μόλις λίγα χρόνια
πριν, φτάσαμε σε συγκεντρώσεις με πέντε ή έξι διαδρομές που απαρτίζονται από
έξι έως επτά ίππους κατά μέσο όρο (ή λιγότερους κάποιες φορές), όταν άλλες εποχές
«κόβονταν» ολόκληρα προγράμματα από τη Φίλιππο Ένωση της Ελλάδας γιατί στην μία
από τις εννέα κούρσες είχαν εγγραφεί μόλις επτά άλογα για να διαγωνιστούν…
Είναι αυταπόδεικτο
πως χωρίς το απαιτούμενο πλήθος μάχιμων ίππων στον Ιππόδρομο δεν είναι εφικτό
να σχεδιαστεί ικανοποιητικό πρόγραμμα, επομένως ούτε και να διεξάγονται
οι Ελληνικές Ιπποδρομίες. Εδώ τώρα χρειάζεται η προσοχή όλων, ειδικότερα των
Ιδιοκτητών, οι οποίοι καλούνται να ανταποκριθούν άμεσα και θετικά στα «καλέσματα της εποχής»: Ο νέος παραχωρησιούχος, ο ΟΠΑΠ εν προκειμένω, δεν έρχεται να επενδύσει ούτε
σε ζωικό δυναμικό ούτε σε δράσεις ανάταξης των Ελληνικών Ιπποδρομιών. Ασφαλώς και
θα κάνει ο, τι είναι δυνατό για να προωθήσει το εγχώριο προϊόν, σε καμία
περίπτωση πάντως δεν «θα βάλει το χέρι στην τσέπη» προκειμένου να ενισχυθεί το ιππικό
δυναμικό του Ιπποδρόμου. Κάτι τέτοιο δεν ανήκει στα επιχειρηματικά του σχέδια, δεν τον υποχρεώνει καμία σύμβαση να πράξει κάτι τέτοιο, «δεν
προβλέπεται από πουθενά» με άλλα λόγια…
Με τα παραπάνω λοιπόν ως
δεδομένα, αντιλαμβανόμαστε όλοι πως η ενίσχυση του ζωικού δυναμικού αποτελεί
μία ενέργεια «πρώτης γραμμής», χωρίς την οποία κάθε συζήτηση για την συνέχιση των
Ελληνικών Ιπποδρομιών είναι απλώς ανεδαφική. Ούτως ή άλλως με τα σημερινά
δεδομένα δεν συμπληρώνονται επαρκώς και επιτυχώς τα Ελληνικά προγράμματα, κάτι
που σημαίνει πως οι αγορές νέων ίππων πρέπει να γίνουν άμεσα ώστε να αποτρέψουν
το σταμάτημα των Ελληνικών Ιπποδρομιών «εκ των έσω», να αποφευχθεί η
διακοπή τους ελλείψει ικανού αριθμού δρομώνων ίππων για την ομαλή ροή του
προγράμματος.
Επενδύσεις χωρίς
«δεσμεύσεις»
Υπάρχει μερίδα
της Ιδιοκτησίας που περιμένει να δει επιχειρηματικό πλάνο από τον ΟΠΑΠ
για το πώς «βλέπει» την «επόμενη ημέρα» για τον Ελληνικό
Ιππόδρομο. Αυτό από μόνο του δεν είναι καθόλου κακό. Αν όμως οι Ιδιοκτήτες αποφασίσουν
στο σύνολό τους να τηρήσουν «στάση αναμονής» μέχρις ότου διαμορφωθεί ένα «νέο
τοπίο» για το άθλημα, τότε θα είναι μάλλον αργά, δεδομένου ότι μόλις
και μετά βίας πια συμπληρώνονται σήμερα διαδρομές, οι οποίες δεν ικανοποιούν
κανέναν απολύτως (γεγονός που αποτυπώνεται με τον καλύτερο τρόπο στην διαρκώς φθίνουσα
πορεία των εσόδων που αποφέρουν τα τελευταία χρόνια). Αν λοιπόν σήμερα υπάρχει
πρόβλημα, στους επόμενους μήνες αναμένεται να οξυνθεί, ενώ αν δεν
πραγματοποιηθούν αγορές αλόγων άμεσα, τα
πράγματα οδεύουν προς καταστάσεις «μη αναστρέψιμες»…
Το συμπέρασμα
είναι ένα, και είναι απλό: χρειάζεται σήμερα κιόλας η Ιδιοκτησία να δώσει «ψήφο
εμπιστοσύνης» στις Ελληνικές Ιπποδρομίες με αθρόες αγορές ίππων και ενίσχυση
του υπάρχοντος ζωικού δυναμικού, ενόψει «αλλαγής σκυτάλης» τους επόμενους μήνες
στη διαχείριση του ιπποδρομιακού στοιχήματος. Οι στιγμές είναι πολύ κρίσιμες, οι
αποφάσεις δεν είναι καθόλου εύκολες, ο δρόμος είναι ένας και το αποτέλεσμα
αβέβαιο… Τουλάχιστον, ας εξασφαλιστεί πως οι Ελληνικές Ιπποδρομίες δεν θα «καταλήξουν»
άδοξα, γιατί έχασαν πολύ «αίμα» που δεν αναπληρώθηκε…
Σεραφείμ Π.
Παναγιωτάκης
