Είναι
ή όχι «ποινικά κολάσιμη πράξη» η μη απόδοση προς τους δικαιούχους των
εσόδων που προορίζονται - βάσει Νόμου - από το ιπποδρομιακό στοίχημα για τα έπαθλα;
Η
«κατάντια» των οικονομικών του ΟΔΙΕ οδηγεί πλέον την κατάσταση στο να…
«συζητούνται τα αυτονόητα»…!
Σημεία
των καιρών…
Τις
προηγούμενες ημέρες παρατηρήθηκε – για μία ακόμα φορά στη διάρκεια της ζωντανής συνέντευξης – αυξημένη δυσφορία από πλευράς ιδιοκτητών προς τον ΟΔΙΕ, με αφορμή την μη
καταβολή από τον Οργανισμό των αναλογούντων ποσών των επάθλων προς αυτούς,
ένα ζήτημα που αν λάβει προσεχώς μεγαλύτερες διαστάσεις, τότε μπορεί να οδηγήσει ακόμα και
σε παύση των Ελληνικών Ιπποδρομιών.
Η
σημερινή απαράδεκτη κατάσταση διαφαινόταν εδώ και καιρό και είναι αποτέλεσμα της διαρκώς επιδεινούμενης πορείας των εσόδων του ΟΔΙΕ. Για ένα αρκετά μεγάλο πλήθος από τα θλιβερά φαινόμενα που λαμβάνουν χώρα στον Ελληνικό Ιππόδρομο υπάρχει αναμφίβολα ουσιαστική συμμετοχή
αλλά και συνυπευθυνότητα – στον βαθμό που τους αναλογεί – τόσο της Ιδιοκτησίας όσο
και των επαγγελματιών του χώρου, κάτι που είναι άλλωστε πολλάκις επισημασμένο
και πανθομολογούμενο, πάντως θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι διαμαρτυρίες της Ιδιοκτησίας στην προκειμένη περίπτωση είναι
και εύλογες και βάσιμες.
Με
βάση λοιπόν την ισχύουσα Νομοθεσία καθώς και τις κείμενες ιπποδρομιακές Διατάξεις, η
καταβολή των αναλογούντων ποσών προς τους ιδιοκτήτες των ίππων που δικαιούνται χρηματικών επάθλων γίνεται αφού
επιστρέψουν οι εργαστηριακές αναλύσεις των αποτελεσμάτων των βιολογικών
υγρών που έχουν ληφθεί από τους ίππους και συνταχθεί η βεβαίωση από το Γραφείο
Καταχωρήσεων και Εγγραφών της Φιλίππου Ένωσης, η οποία διαβιβάζεται ακολούθως
στον Ταμία του Ιπποδρόμου και επέχει θέση εντολής – πληρωμής, τα δε ποσά
των επάθλων προέρχονται σήμερα αποκλειστικά από τα έσοδα του αμοιβαίου ιπποδρομιακού στοιχήματος
και αντιστοιχούν στο 5,00% των ακαθάριστων εισπράξεων του ΟΔΙΕ από αυτό (πηγές: Κώδικας
Ιπποδρομιών - Κεφάλαιο 12, Άρθρο 152, περίπτωση α’ («Έπαθλα Ιδιοκτητών -
Βραβεία») - Νόμος 3708/2008). Επομένως, σύμφωνα με τα παραπάνω, κάθε λογικά σκεπτόμενος
φίλιππος αντιλαμβάνεται χωρίς δυσκολία ότι ο ΟΔΙΕ οφείλει να καταβάλλει τα ποσά των επάθλων που
αναλογούν στους ιδιοκτήτες, όχι «από την τσέπη του» (με την «αυστηρή»
πάντοτε έννοια του όρου) αλλά από τα χρήματα των φιλίππων, δηλαδή από τμήμα των εσόδων του
αμοιβαίου ιπποδρομιακού στοιχήματος, τα οποία εισπράττει καθημερινά και σύμφωνα με τον Νόμο οφείλει να αποδίδει άμεσα στον Λογαριασμό Επάθλων. Υπάρχει οπωσδήποτε και το
ζήτημα της καθυστερημένης λήψης των εργαστηριακών ελέγχων, γεγονός όμως που οφείλεται
- και πάλι- αποκλειστικά στον ΟΔΙΕ και στην καθυστέρηση της καταβολής των
αναλογούντων ποσών για τις ουροληψίες προς τη Φίλιππο Ένωση!
Αυτό
που πρέπει επίσης να γίνει απολύτως κατανοητό από όλους είναι ότι ο ΟΔΙΕ, εξαιτίας της δεινής οικονομικής
θέσης στην οποία έχει περιέλθει, πιθανώς επιλέγει να «ρυθμίζει» ή να «παγώνει» τις οφειλές του, ή ακόμα και να
δίνει «προτεραιότητα» στην κάλυψη άλλων οικονομικών αναγκών του, όμως τα λεφτά για τα έπαθλα είναι ουσιαστικά «δεσμευμένο χρήμα» από τον Νόμο, προορισμένο
αποκλειστικά για τον σκοπό αυτό και δεν νοείται σε καμία περίπτωση η
επίκληση οικονομικής δυσπραγίας, δεδομένου ότι η εισροή των
εσόδων από το ιπποδρομιακό στοίχημα γίνεται τοις μετρητοίς. Επομένως τα χρήματα των επάθλων υπάρχουν, απλώς χρησιμοποιούνται από τον ΟΔΙΕ ποικιλοτρόπως και για άλλους
σκοπούς από αυτούς που εξαρχής προορίζονται…
Το
«δις εξαμαρτείν»…
Μία
παρόμοια περίπτωση όπου ο ΟΔΙΕ δεν απέδωσε – ως όφειλε - έσοδα που ορίζει ρητά
ο Νόμος (όπως συμβαίνει δηλαδή και σε αυτήν την περίπτωση) είναι η γνωστή σε όλους
πλέον υπόθεση της μη καταβολής προς το Δημόσιο των παρακρατηθέντων φόρων από τα
κερδισμένα δελτία του Ιπποδρόμου, ενέργεια για την οποία ο
Διευθύνων Σύμβουλος του Οργανισμού διώκεται σήμερα ποινικά σε βαθμό
κακουργήματος. Δεν είναι ταυτόσημες αυτές οι δύο υποθέσεις, αφού στην
περίπτωση των παρακρατηθέντων φόρων η οφειλή εκείνη ήταν προς το Δημόσιο, ενώ
στην περίπτωση της μη απόδοσης των επάθλων η οφειλή είναι προς ιδιώτες, η
«λογική» πάντως της ενέργειας είναι ίδια, καθώς επίσης και τα «ειδικά
χαρακτηριστικά» τους: υπάρχει η σαφής, ρητή και κατηγορηματική εντολή με βάση
τον Νόμο και τις ιπποδρομιακές Διατάξεις που επιβάλλουν την καταβολή χρημάτων από πλευράς ΟΔΙΕ και η Ηγεσία του Οργανισμού δεν το πράττει, αφού μάλλον έχει
«άλλη άποψη»… Σε ο, τι αφορά πάντως στην πρώτη περίπτωση, η συνέχεια θα δοθεί προσεχώς στα ακροατήρια
των Δικαστηρίων, για το θέμα της μη καταβολής των επάθλων, όμως, τι ακριβώς ισχύει; Είναι ή όχι μία «ποινικά κολάσιμη πράξη», εφόσον ο Νόμος δεν εφαρμόζεται
στην προκειμένη περίπτωση και τα χρήματα δεν αποδίδονται όταν και όπως πρέπει;
Οι
ιδιοκτήτες δε ζητούν αυξήσεις, δε ζητούν το ποσό των προκηρυγμένων επάθλων,
ζητούν απλώς από τον ΟΔΙΕ την έγκαιρη καταβολή των ποσών των επάθλων που προκύπτουν από τον Νόμο και τον Κώδικα Ιπποδρομιών. Με άλλα λόγια, δε ζητούν «χάρες» από
κανένα, αλλά ο, τι τους αναλογούν σήμερα από το ιπποδρομιακό στοίχημα και τίποτα
παραπάνω. Φτάσαμε πια δυστυχώς στο σημείο να γίνεται ολόκληρη συζήτηση για τα
αυτονόητα… Και μη χειρότερα (αν και με τέτοια νοοτροπία Ηγεσίας, μάλλον δεν μπορεί κανείς να «πάρει όρκο» πως δεν υπάρχουν και χειρότερα…)
Διαβάστε
επίσης (κάντε κλικ στον τίτλο):
«Ιπποδρομίες»
