«Αδιάβαστη»
και χωρίς ουσιαστική αντιπρόταση φάνηκε η αντιπροσωπεία των ιπποδρομιακών
τάξεων στην συνάντησή της με το ΤΑΙΠΕΔ - Ερμήνευσαν ως «θετικά» και «ειλικρινή»
τα μηνύματα που εισέπραξαν από το Ταμείο οι επικεφαλής των ιπποδρομιακών Φορέων
που μετείχαν των συζητήσεων(!!!)
Η
«ασφάλεια» και η «σιγουριά» του αθλήματος τελειώνουν οριστικά μαζί με το
«τέλος» του ΟΔΙΕ – Η παντελής απουσία ενός εναλλακτικού σχεδίου από την
Πολιτεία θα «βυθίσει» σε μόνιμη αβεβαιότητα τις Ελληνικές Ιπποδρομίες
άρθρο
του Σεραφείμ Π. Παναγιωτάκη
«Μηδέν
εις το πηλίκο» από την συνάντηση με το ΤΑΙΠΕΔ
Η
συνάντηση της αντιπροσωπείας των ιπποδρομιακών τάξεων με εκπροσώπους του
ΤΑΙΠΕΔ πραγματοποιήθηκε την περασμένη Πέμπτη. Οι αρχικές εκτιμήσεις των
«Ιπποδρομιών» έκαναν λόγο για μία συνάντηση η οποία θα ήταν περισσότερο
«ενημερωτικού χαρακτήρα», παρά μία συζήτηση με ουσιαστικό περιεχόμενο και συγκεκριμένες δεσμεύσεις
από πλευράς Ταμείου, γεγονός που τελικά επαληθεύτηκε πλήρως.
Από
όλα εκείνα που ακούστηκαν και γράφτηκαν μέχρι στιγμής από όσους συμμετείχαν στις
συνομιλίες, είναι κάτι περισσότερο από προφανές ότι η αντιπροσωπεία των
ιπποδρομιακών τάξεων δείχνει να μην έχει αντιληφθεί ακριβώς ούτε το πρόβλημα
αλλά ούτε και την κρισιμότητα της κατάστασης, έτσι όπως αυτή διαμορφώνεται για
τις Ελληνικές Ιπποδρομίες, οι οποίες – μετά την παραχώρηση της άδειας ιπποδρομιακού
στοιχήματος στον νέο πάροχο – θα βρίσκονται πλέον «έρμαια» των περιστάσεων…
Πόσο
«ειλικρινές» ήταν το ΤΑΙΠΕΔ;
Ένα
από τα πιο «αξιοπερίεργα» θέματα που ανέκυψαν από την τελευταία συνάντηση στο
ΤΑΙΠΕΔ έγκειται στο γεγονός ότι όσοι παρέστησαν στις διαβουλεύσεις και
μίλησαν εκ των υστέρων στην τηλεοπτική κάμερα, χαρακτήρισαν ως «ειλικρινείς»
τους ανθρώπους του Ταμείου, ότι δηλαδή, αυτά που έλαβαν ως απάντηση στα ερωτήματα
που τους έθεσαν ήσαν ακριβή και αληθή. Είναι έτσι όμως;
Σε εκείνο που θα μπορούσε μάλλον να συμφωνήσει κάποιος για την ειλικρίνεια των εκπροσώπων
του ΤΑΙΠΕΔ, αφορά ασφαλώς στη διαβεβαίωση που παρείχαν στις ιπποδρομιακές τάξεις πως
σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να εμπεριέχεται στους όρους οποιασδήποτε προκήρυξης που συντάσσει το Ταμείο η φράση «υποχρεούται» - διότι κάτι τέτοιο θα αντίκειτο στην Ευρωπαϊκή Νομοθεσία - και
στη θέση της θα προστεθεί η λέξη «δύναται», η οποία - αντιλαμβάνονται όλοι και χωρίς
ιδιαίτερες επεξηγήσεις ότι - δε δεσμεύει επ’ ουδενί τον νέο πάροχο. Με άλλα
λόγια, ο νέος ιδιώτης θα έχει τη δυνατότητα (θα «δύναται») να
τελεί τις Ελληνικές Ιπποδρομίες και αν αυτός κρίνει - για οποιονδήποτε δικό του λόγο – πως
δε θέλει να συνεχίσει τη διεξαγωγή τους (πχ αν παρουσιάσει οικονομική ζημία από αυτές) τότε πολύ απλά θα μπορεί ανά πάσα στιγμή και χωρίς καμία υποχρέωση από
την πλευρά του να αποφασίσει τη διακοπή τους (αφού δεν «υποχρεούται» να τις
διεξάγει). Η ανειλικρίνεια λοιπόν από την πλευρά του Ταμείου στο συγκεκριμένο
ζήτημα έγκειται στο γεγονός ότι αφέθηκε – σκοπίμως άραγε; - να υπονοηθεί ότι στην
σύμβαση παραχώρησης είναι δυνατό να περιέχονται και «υποχρεώσεις» του νέου
παρόχου, κάτι που φυσικά δεν έχει ούτε μία πιθανότητα να συμβεί, αφού οι
όροι της σύμβασης παραχώρησης θα απορρέουν υποχρεωτικά και μόνο από τους όρους
της προκήρυξης για την παραχώρηση της άδειας. Φαντάζεται δηλαδή κανείς, να
συμμετάσχουν μερικές εταιρίες σε κάποιο διαγωνισμό και εκείνη που θα
επικρατήσει τελικά να υπογράψει μία άλλη σύμβαση, με διαφορετικούς όρους και
υποχρεώσεις από αυτούς για τους οποίους κατέθεσε την προσφορά της; Επομένως, ο,
τι αποτυπωθεί στους όρους της προκήρυξης, αυτό θα είναι και το τελικό πλαίσιο
διαπραγμάτευσης για την παραχώρηση της άδειας του ιπποδρομιακού στοιχήματος. Τα
υπόλοιπα είναι μάλλον εκ του πονηρού και δεν ανταποκρίνονται φυσικά στην
πραγματικότητα…
Εκτός
των παραπάνω, εξακολουθεί να υφίσταται το «ζήτημα της μετά παρόχου εποχής». Με
τον όρο αυτόν εννοούμε την ανάγκη για την ύπαρξη σχεδίου με στόχο την ομαλή ροή των
Ελληνικών Ιπποδρομιών σε κάθε περίπτωση κατά την οποία ο νέος πάροχος «βγει από
την εξίσωση». Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί είτε στην ημερολογιακή λήξη
της παραχώρησης της άδειας του ιπποδρομιακού στοιχήματος (να μην εκδηλωθεί δηλαδή
εκ νέου ενδιαφέρον από τον υφιστάμενο πάροχο για την απόκτησή της, κάτι που θα
οδηγήσει - αναπόφευκτα - σε νέες διαδικασίες προκηρύξεων και διαγωνισμών,
γεγονός που είναι εξαιρετικά χρονοβόρο και θα δημιουργήσει «χρονικό κενό», λόγω
της απουσίας - τότε - ενός Φορέα διεξαγωγής ιπποδρομιακού στοιχήματος) ή με αιφνίδια
αποχώρηση του νέου παρόχου πριν από την λήξη παραχώρησης της άδειας (αν πχ
υποστεί οικονομική ζημία ικανή να οδηγήσει στην απόφαση να διακόψει είτε τις Ελληνικές
Ιπποδρομίες ή ακόμα και τις συνολικές επιχειρηματικές του δραστηριότητες στη
χώρα). Για όλες τις περιπτώσεις από αυτές που προαναφέρθηκαν, η Πολιτεία δυστυχώς
δε διαθέτει αυτήν την στιγμή κανένα εναλλακτικό σχέδιο για τη διασφάλιση της ομαλής
συνέχισης των Ελληνικών Ιπποδρομιών. Το χειρότερο όλων, πάντως, είναι ότι οι
ιπποδρομιακές τάξεις που ενεπλάκησαν ενεργά στις διαβουλεύσεις – από όσα τουλάχιστον προκύπτουν και από τις πρόσφατες συνεντεύξεις
των εκπροσώπων τους – δεν επεσήμαναν στο ελάχιστο αυτά τα θέματα κατά στην
τελευταία συνάντησή τους με το Ταμείο, κατά το κοινώς λεγόμενο «συνελήφθηκαν
αδιάβαστοι» και πρόχειρα οργανωμένοι, γεγονός ανεπίτρεπτο για την κρισιμότητα
των στιγμών…
«Να
σωθεί ο, τι σώζεται»…
Συνοψίζοντας,
αυτό που εξάγεται ως αρχικό συμπέρασμα, από την συνάντηση της αντιπροσωπείας
των ιπποδρομιακών τάξεων με τους εκπροσώπους του ΤΑΙΠΕΔ, είναι ότι η πρώτη
«κρίσιμη μάχη» (της δέσμευσης του νέου παρόχου έναντι των Ελληνικών
Ιπποδρομιών) χάθηκε οριστικά και αμετάκλητα, και δεν υπάρχει η παραμικρή
πιθανότητα στο μέλλον αυτό να αλλάξει ή να ανατραπεί, κυρίως εξαιτίας των
περιορισμών που επιβάλλονται από την κείμενη Ευρωπαϊκή Νομοθεσία. Με άλλα λόγια, η συνολική πορεία
του αθλήματος, με τον τρόπο που σχεδιάστηκε και υλοποιείται η παραχώρηση της άδειας του ιπποδρομιακού στοιχήματος, εναπόκειται πλέον καθαρά στα χέρια του νέου παρόχου και στις
όποιες διαθέσεις του. Ας ελπίσουμε και ας ευχηθούμε πως ο νέος πάροχος θα
πετύχει στους στόχους του, διότι – δυστυχώς - από αυτό και μόνο συναρτάται πια
άμεσα το μέλλον των Ελληνικών Ιπποδρομιών…
Το
δεύτερο – επίσης εξαιρετικά σημαντικό – στοιχείο που θα πρέπει να επισημανθεί αφορά στη σπουδή και την ανεξήγητη προχειρότητα υπό τις οποίες δρομολογούνται οι εξελίξεις που αφορούν στον Ιππόδρομο, πιθανώς προκειμένου να υλοποιηθούν οι στόχοι εντός των
χρονοδιαγραμμάτων, χωρίς ωστόσο να έχει ληφθεί ουσιαστική μέριμνα για την – σε
κάθε περίπτωση – διασφάλιση των Ελληνικών Ιπποδρομιών. Η Πολιτεία εκ των
πραγμάτων φαίνεται να ολιγωρεί χαρακτηριστικά και να μην «κοιτά μπροστά», να
μην σχεδιάζει με ορίζοντα, και από την άλλη, οι ιπποδρομιακές τάξεις δρουν και
ενεργούν ωσάν να μην έχουν συνειδητοποιήσει ακριβώς συμβαίνει και δίχως να
διαθέτουν κάποιο ουσιαστικό όραμα για τον χώρο, αφού όπως περιγράφηκε διεξοδικά
και πιο πάνω, ακόμα και στην περίπτωση όπου τελεσφορήσει η παραχώρηση της
άδειας στον νέο πάροχο, τίποτα δεν εξασφαλίζει την «τύχη» των Ελληνικών
Ιπποδρομιών…
Αυτό
που έχει απομείνει λοιπόν κατά την άποψή μου ως το μοναδικό σημείο διεκδίκησης
από τις ιπποδρομιακές τάξεις του Ελληνικού Ιπποδρόμου, είναι η απαίτηση δημιουργίας
– από την Πολιτεία - ενός «εναλλακτικού σχεδίου έκτακτης ανάγκης», άμεσης
εφαρμογής αν παραστεί η ανάγκη και με βασικό του στόχο την ομαλή συνέχιση των
Ελληνικών Ιπποδρομιών σε κάθε περίπτωση «αστοχίας» ή άλλης απρόβλεπτης
κατάστασης. Αν και τώρα δεν υπάρξει η κατάλληλη ανάδραση, τότε πολύ σύντομα,
κανείς επαγγελματικά εμπλεκόμενος με τις Ελληνικές Ιπποδρομίες, δε θα έχει ούτε
την ευχέρεια αλλά ούτε και την ικανότητα να αναλάβει πρωτοβουλίες, και το
άθλημα θα περάσει ολοκληρωτικά σε μία φάση πλήρους αβεβαιότητας…
Σεραφείμ Π. Παναγιωτάκης
