άρθρο του Σεραφείμ Π. Παναγιωτάκη
Βαδίζουμε αναμφίβολα σε «ιστορικά κρίσιμες» στιγμές για το αύριο των Ελληνικών Ιπποδρομιών. Η ιπποδρομιακή οικογένεια (με τον όρο αυτό εννοούμε φυσικά τόσο τους επαγγελματίες όσο και τους φιλίππους) παρακολουθεί περίπου «μουδιασμένη» τις εξελίξεις, οι οποίες σημειώνονται με εξαιρετικά βραδείς ρυθμούς, και από την άλλη όταν κάτι τελικώς ανακοινώνεται, κυρίως γίνεται εν είδει φημολογίας, χωρίς μέχρι στιγμής καμία ουσιαστική πρόοδο.
Στην εποχή του Διαδικτύου, της συνεχούς και άμεσης πληροφόρησης, είναι απαράδεκτο οι φίλιπποι να παραμένουν μονίμως αποκομμένοι από τις τρέχουσες εξελίξεις. Για αυτό το τελευταίο πρώτα και κύρια ευθύνεται ο ΟΔΙΕ, ο οποίος διαχρονικά δεν ενδιαφέρεται καθόλου για την επικοινωνία με τον κόσμο και το αποδεικνύει περίτρανα, έμπρακτα και καθημερινά. Αυτό πάντως που μπορεί κάποιος να παρατηρήσει ως ένα νέο «σύμπτωμα των τελευταίων ετών» είναι η παράλληλη «αποκοπή» όλων των επαγγελματιών του Ιπποδρόμου από την φίλιππη κοινή γνώμη. Ενδεικτικά θα πρέπει να αναφερθεί εδώ πως η επίσημη άλλοτε ιστοσελίδα των προπονητών (http://www.epdi.gr/) έχει πάψει πια να λειτουργεί εδώ και πολύ καιρό, στερώντας ουσιαστικά και τυπικά από τους φιλίππους που ενημερώνονται μέσω του Διαδικτύου κάθε επικοινωνία μαζί τους.
Σε τόσο εξαιρετικά δύσκολους ιπποδρομιακά καιρούς, η ανάγκη για συσπείρωση και ομοθυμία είναι άκρως απαραίτητη, αν φυσικά υπάρχει η στοιχειώδης διάθεση για να «στεγανοποιηθεί» κατά κάποιον τρόπο η «δεξαμενή των φιλίππων», ώστε να μην συνεχιστεί περαιτέρω αυτή η «αιματηρή» καθημερινή διαρροή τους. Επιπλέον, είναι κάτι περισσότερο από προφανές πως δεν νοείται το περίφημο «άνοιγμα προς την κοινωνία» του Ιπποδρόμου την ίδια στιγμή που αυτή η ίδια η κοινωνία είναι πλήρως αποκομμένη από όλα τα επισυμβαίνοντα στον χώρο!
Συνεπώς, το «ηθικό δίδαγμα» της ημέρας είναι πως κανείς δεν πρέπει να περιμένει τίποτα και από κανένα, αν πρώτα ο ίδιος δεν έχει πράξει στο ακέραιο όλα όσα του αναλογούν. Στην προκειμένη περίπτωση, οι επαγγελματικές τάξεις του Ελληνικού Ιπποδρόμου πρέπει να εξαντλήσουν – θεσμικά – όλα τα περιθώρια των ενεργειών τους, ώστε αν μη τι άλλο να μην εγκαλούνται σήμερα για «παθητική στάση» και αμέλεια. Αυτό που πρέπει να καταστεί σαφές προς όλες τις κατευθύνσεις είναι πως επειδή οι φίλιπποι διαχρονικά συμπαραστέκονται προς όλους τους επαγγελματικούς κλάδους του Ιπποδρόμου κάθε φορά που οι περιστάσεις το απαιτούιν, θα πρέπει λοιπόν σήμερα όλοι αυτοί οι φίλιπποι να τύχουν επιτέλους της πρέπουσας προσοχής και σημασίας.
Και αυτό φυσικά «περνά» και μέσα από την μόνιμη και σταθερή επικοινωνία μαζί τους.
Σεραφείμ Π. Παναγιωτάκης
